Sunday, December 29, 2019

මාර්කට් යෑම

ඊයේ රෑ කීල්ස් එකට ගියා අම්මා එක්ක බඩු අරන් එන්න. ඉරිදා රෑ කියන්නේ පන්නිපිටිය කීල්ස් එකට යන්න තියෙන ජරාම දවස , මොකෝ ඒ වෙලාවට තමයි කීල්ස් එකේ සෙනග උපරිම වැඩි. ඒ තියරිය දැන දැනත් යන්න සිද්ධ වුනා ගෙදර බඩු ඉවර වෙලා තිබ්බ හින්දා. කීල්ස් එකට ගිහිං ඔන්න දැන් වාහනේ පාර්ක් කරන්න හොයනකොට කාර් පාර්ක් එකේ හැමතැනම ෆුල්. ඒක නිසා අම්මව බස්සලා මම හෙමිහිට වටයක් ගියා පාර්කින් ස්පොට් එකක් හොයාගෙන. වටයක් යද්දී දැක්කා එකම එක ෆ්‍රී ස්පොට් එකක් , ඒක තිබ්බේ අර කීල්ස් වල ගහලා තියෙන්නේ පතරංග බෝර්ඩ් එකක් උන්ගේ නම දාලා , අන්න ඒක යට. මමත් ඉතින් ඒ ස්පොට් එකවත් නැති වෙන්න කලින් ගන්න කියලා රූං ගාලා ගිහිං , ස්වුෂ් ගාලා එතනට රිවස් එකක් ගහලා එතන නැවැත්තුවා නිකන් කෙන් බ්ලොක් වගේ.

මම කලිනුත් කියලා තියෙනවනේ , මම පට්ට ක්ලම්සි චරිතයක්. හැම රෙද්දම වට්ටගන්නවා සහ හැම වැඩේම කෙලෝ ගන්නවා මගේ ගොන් කම නිසා. ඉතින් මේ අවස්ථාවේදීත් මගේ නිදන්ගත ගොන් භාවය ඔන්න අවදි වුනා. දැන් මගේ කාර් එක නවත්තලා තියෙන්නේ අර බෝර්ඩ් එක යට. මම සයිඩ් කන්නාඩියෙන් බැලුවම බෝර්ඩ් එක තියෙන්නේ කාර් එකේ වහලෙට උඩින්.. ඉතින් අව්ලක් නෑ නේ ඉඩ තියෙනවනේ කියලා මම කඩිමුඩියේ බැස්සා වීරයා වගේ කාර් එකෙන් එලියට.. හැබැයි මට අමතක වුනා මම කාර් එකට වඩා උසයි කියලා.. බැස්ස ගමන්ම වැදුනා ඔලුව අර බෝර්ඩ් එකේ "ටොයින්ග්!" ගාලා. ඒ මොන හුත්තක්ද ඒ වුණේ කියලා ඔලුව උස්සලා බලන්න ගිහිං ආයෙත් පාරක් ඔලුව වැදුනා බෝර්ඩ් එකේ "ටොයින්ග්!" ගාලා දෙවෙනි පාරටත්! දැන් ටොයින්ග් දෙකයි. මම හිතන්නේ රිදිච්ච තරමට මට චූ පොඩ්ඩකුත් ගියා. බලන් ඉන්න උන්ට නම් නිකන් චාර්ලි චැප්ලින් ගේ ෆිල්ම් එකක් වගේ පේන්න ඇති.

අර කාර්ටුන් වල වගේ "සූ...ස්" ගාලා ලොකු ගෙඩියක් මගේ ඔලුව උඩ එනවා වගේ තේරුණා මට. ඇත්තටම තාම ගොඩක් රිදෙනවා.. හරියට නිකන් ඔලුව උඩ තජ් මහලක් තනවලා වගේ ඉදිමිලා තියෙන්නේ. අව්ලක් නෑ හෙට වෙනකොට ඇරිලා යයි. කුමටද මා මී හරකෙක් වී ඉපදුනේ දෙයියනේ.. 😔



Wednesday, December 18, 2019

The Wire Season 04: Saying things without speaking - mini analysis


What's up everyone , these days i'm deep into the TV show The Wire which is fast becoming my favorite TV show of all time! Now i have only finished about 4.5 out of the 5 full seasons but i'm loving it to the bone already. 

This post however  , is not a rant about the entire show . Heck i could write a book about the whole damn show , i love it that much. This is not even a character analysis because heck i can do an essay each on most of the characters , they are that detailed. This article , is merely a small analysis your boi gaba conducted on some episodes in season 4 which i thought of sharing with you guys. So that means , from here on wards ...

THIS ARTICLE CONTAINS SPOILERS !!!!!!!

DO NOT READ FURTHER IF YOU PLAN TO WATCH THE WIRE IN THE FUTURE!!!


OK i warned you mofos , so let's get to it ..



The Wire Season 4


To begin my small analysis i`ll give you a small background about The Wire season 4. Each season of The Wire focuses on various areas of city life in the urban jungle of Baltimore. In season 4 , we are introduced to a group of school children who are the center piece around which the story unfolds. This group of boys i'm talking about are the ones in the picture above. From left to right : Namond , Michael , Randy and Dukie. All four are buddies who are in the same clique. ( There is another adorable kid called Donut but he is not in this picture and is somewhat a side character ).

So these four boys are each very different in character and my favorite of them all ( least at this moment ) , is Michael. On whom my little analysis will be built around.

Now like i said earlier , i am NOT going to do any in depth character analysis here because character build ups in The Wire is so deep , so deep and layered that it would take a long ass essay just to analyze each character. So i will only tell you guys the points that are relevant to my analysis.


Michael

Image result for michael the wire

Michael , is a kid who is more complex than the rest of the kids in his group. He is:


  • Responsible : taking full responsibility of his step brother bug , acting as the man of the house because his mother is a crack addict 
  • Strong , both psychically and mentally : coach Cutty saying that he has a natural ability to fight , remaining cool through all mayhem in his life
  • Smart ,  both book and street : Finishing all his math home work alone and tutoring his brother , not panicking when drug fiends tried to pressurize him 

And unlike his friends he is not naive and has clearly matured waaay past his age. Because of all these strong characteristics both street hustler bodie and Kingpin Marlo ( through his right hand man Chris ) try to recruit him to their gangs. But Michael being the man he is , shows us that he is a man of principal by simply working for bodie until his debt is payed off and rejecting the Marlo gang offer two or three times. Which assures everyone that Michael despite being a kid is not to be fucked with.

So , there is a load of good things about Michael right ? Looks like he is one hell of a strong , junk free character right ? Well , NO.

You see i once heard this saying while watching a video essay on a movie , i can't remember where exactly. But it said A movie is about two things , what the director tells you on screen and what he does not tell

In short , sometimes the creators of a movie will leave little seeds of doubt on screen , which if we pick up , can lead to numerous conclusions and imaginations of our own.

There are such seeds in Michael's character too , various strange behaviors that he exhibits which make us think that there is something else going on here. Something that is not shown on screen about Michael.

Let me break down those suspicious clues one by one.
  • Michael and his friends all visit Cutty's boxing gym often. Cutty is an ex-con who has now turned around and is trying to serve his community as a boxing coach ( and my favorite character from Season 3 probably ). It is evident from the beginning though , that Michael does NOT like to be touched by Cutty. He even turns down the offer Cutty made to train him personally after Cutty spotted how gifted he is.


  • Suspicions about these strange behaviors by Michael grow , when he gets out of a car ( almost slightly scared ) when he and Cutty are alone in Cutty's car and Cutty offers him a ride home after taking the boys to a boxing game.

OK by now , unless you are a real "tube light" , you would have figured out that Michael has some sort of a) homophobia OR , b) he has been sexually harassed earlier on as a kid right ?, either of the two..

  • Before long , we get a clue about what really must have happened to Michael. Michael's step father comes home from prison ( i think ) . And from the moment he walks in to Michael's home , we see an immediate change of the vibe around Michael. He seems to be upset all the time ever since step father came home and in my opinion , the below scene really puts the seal on what must have happened to Michael. Step dad tries to threateningly mop his hair to which Michael reacts with fear + disgust.




  • A few days after the above incident the Director lays it down clearly for you slow mofos ( :P ) where Michael in conversation about his troubles with his besties , directly voices his concern about Cutty being gay.

You said it boi


So by now we can be quite certain that something dark and bad went down between Michael and his step father and that in turn , is the cause of his strange behavior towards father figures. Even though Cutty was purely leaning on to him out of fatherly / elder brotherly love , Michael's past trauma is clearly making him act repulsively towards that love. Understandably so.

So , so far dear Watson , the creators of the show have told us this story without even saying it directly. The dark past of Michael. 

But , It gets better ! Oh yes..

Enter Chris !!

Image result for chris the wire

Chris is the exact opposite human being that Michael is. He is stone cold , brutal , doesn't seem to have much principal or morality about him and is the right hand man of young drug Kingpin Marlo. Ever since we are introduced to Chris in the show , his character is played in a very stone cold manner. Even when he is being violent , he remains so cold and emotionless. As if he is a rock ! 

But we see a change in this behavior , when Michael , having nowhere else to go comes to Chris and tells him about his step father. Let's watch the seen first and then we will analyze it.


Now this is one of my favorite scenes from The Wire. Please note that in no where , no where in the scene does Michael indicate what his step father did to him ! No clue at all.. Heck even Snoop ( the other person here) is confused why Michael is ordering a hit on his step father.

The conversation goes like this..

Michael : "I just want him away from me and bug"

Snoop ( confused as hell ) : "The fuck he do to you??"

And then my lovely ladies and gentlemen , right at this moment , Chris gives Michael which for me is one of the most powerful moments of season 4. A stare which tells you a thousand stories.


Now you have to watch all the seasons up to season 4 to fully feel this feeling that i'm talking about. Because like i said , from the beginning the character of Chris is portrayed as that of a stone cold killer. A character that you would hate all the way. But when Michael orders the hit on his step father here , in this moment , even without Michael saying anything about the troubles he went through , you can just see it in Chris's eyes... All that ruthlessness and barbaric nature of Chris went away , just for once.. and his face and eyes resonated with Michael's feelings... As if his eyes are saying "i feel you bro" , towards Michael with sympathy..

And because of that , despite how much i hate Chris , i even fell sorry for him for a minute when watching this scene :(. Everyone is human after all... Remember that Satan is also a fallen angel.

Ok before i get all emotional here... , he sums it up with this beautiful piece of dialog. 


 We'll take care of it , boss

That's the only time i probably heard Chris displaying that much of feelings , towards anything. And this is exactly why i love The Wire , because no character is flat and one-dimensional. Even the worst characters have something lovable about them.

Just to finish our analysis off , after the iconic scene above Chris proceeds to murder Michael's step dad. This scene without further footnotes or annexes proves that Chris clearly has pain in his heart. You can just watch the scene for yourself and see what i mean , no commentary required here.


Like i said earlier Chris is someone who shows very little emotion even when he is angry or violent. But here you can see him sort of taking out his pain , his vengeance and hatred all out on Michael's step father. As if he is avenging what happened to himself. Brutal but sad scene...

Our analysis that started with Michael has now ended with Chris. Two very different men living in two different branches of life spanning from the same seed. Which shows that sometimes in life even the most contrasting things can be summed up to similar roots and this is why my dear readers , i totally recommend and heart The Wire as a great show! It really covers a broad spectrum when it comes to shades of life.. 

So on that note,  this concludes my long ass essay and analysis on the wire oh and just to let you know , none of this is googled but only things that i thought of my self but guess what ? After doing my own analysis and sketching this article i did some googling and found out that David Simon , the creator of the wire has mentioned that Chris has been molested as a child in his director's commentary. So high five to myself for figuring this out all by myself , Dora the explorer style :D ( I know , it's no Einstein shit but hey come on boomer , cut this millennial limited attention span retard some slack will you :) ). Until next time , keep it real fruit cordial ! 

gabz out !

Tuesday, December 17, 2019

Gaba's top 10 Timbaland beats

T-I-M-B-A-L-A-N-D fiki fiki ah One name that dominated popular music from late 90's and pretty much OWNED the 2000s. Timbaland beats were everywhere from lesser known rappers to Justin Timberlake albums. It seemed like Timbaland is here to dominate pop music forever , but alas sands of time ultimately got to him and he gradually disappeared. 

However , as a kid born in the late 80's , early 2000's was our 90's , so we basically grew up basking in the glory of Timbaland. So i thought of listing my favorite Top 10 Timbaland beats ! Now please note that i'm not a music critique or any sort of expert , these are just my personal favorites of the great man. And i have made my picks based solely on how much i like his beats + some memories i have with them , not the overall song. So , here goes..

#10 : 10 bands ft Joyner Lucas



Starting with something which came out this year , Timbaland shows that he still has game to keep up with the new "trap-ish" beats. Also features one of my favorite new gen rappers Joyner Lucas , can't say No to that combination now can we :).

#9 : Ugly ft Bubba Sparxxx



I can still remember the first time i heard this beat , it was used as the background music for some game show on Sirasa TV ! Mr "whoever picked the background music for Sirasa TV in the early 2000s" if you are reading this , you the real MVP bro *salute*.

#8 : The Rain ft Missy Elliot



I heard this first on a Dj Jazzy Jeff set and loved it immediately. And while you go down further on my playlist you will notice that i have a thing for Missy Elliot :).

#7 : Pony ft Ginuwine



Ok before you even play this song , i have to say this is one of the cheesiest and gay-est songs i have ever heard probably , kind of like a male stripper anthem if you may. But like my #8 pick i heard this one also on a Dj Jazzy Jeff set for the first time and i fell in love with the beat instantly! ( It was on Dj Jazzy Jeff's tomorrowland set , which seems to be removed from Youtube now sadly).

Also , i make this an opportunity to mention how much of a Dj Jazzy Jeff fan i am , dude is a genius with his sets !

#6 : Indian flute ft Magoo



All righty so i don't even like this beat that much NOW , but i'm putting this on my list because this is probably the first Timbaland beat i ever heard in my life! So it's like a milestone. Also , when i was a kid i used to look forward to the part where Timbaland says "aja soniye mein ne pyar kyaa" in absolutely horrible Hindi :).

#5 : My love ft Justin Timberlake



Before i say anything about this pick ,let me tell you before hand that i used to be a massive metal head in my teens ( even though i am here picking my Timbaland beats , metal was my first love as a kid ). So you can understand that those days , I ABSOLUTELY - FUCKING - HATED - JUSTIN TIMBERLAKE !! I did , no kidding. But after listening to this song and a few more songs from his album FutureSex/LoveSounds which was produced by Timbaland and had that "Timbaland vibe" , i became a fan of him and even today i am a fan of JT thanks to Timbaland.

#4 : Work it ft Missy Elliot



You can be a metal head , hiphop head , reggae head or even a plain knuckle head but if you are from the 2000s , there is a massive chance that you rocked to this big hit at least once ! Again Timbaland came up with an unusual beat and Missy Elliot.. boy , kids these days must be all head over heels for Cardi B etc but Missy Elliot was the shit back in the day. No fancy looks but pure skills. I love you Missy <3.

#3 : Big Pimpin ft Jay-Z & UGK


So i told you guys already i used to be a metal fan first before anything , so i hope you can guess where i heard this first ??? Yes , i heard this first on the Linkin Park - Jay Z collaboration album Collision Course. Link below.



But later when i got on to more hip hop , i learned that this one was also a master stroke , by our man , Timbo.

Also ,  i think Bun B had the best verse on the original track huh :D

We are nearing the end now..


#2 : Dirt off your shoulder ft Jay-Z




During the time this song came out , i think everyone agreed that this is one unique beat. Add Jay-z's rapping to that and you get a banger. Also , this used to be the favorite song of me and my little sister when we were kids :) , family moments blasting this full volume on our creative 2.0 sub causing sound pollution and being a menace to society , aah good times..

p.s - Also checkout the footage of Timbaland showing the beat to Jay in the studio.




#1 : The potion ft Ludacris



So we arrive to the Grand Number ONE on my list!

The Potion featuring Ludacris! This is my absolute favorite Timbaland beat of all time , reason ? Because i listen to this almost everyday ever since i heard it on Step up 2 and i never get sick of it ! This beat has stood the test of time. 

If you watched the video where Timbaland shows Jay Z his beats ( which i posted right before this one ) you will notice that "The Potion" beat is also offered to Jay Z but he does not pick it , FORTUNATELY in my opinion ! Because i think Ludacris really killed it on this beat and no one could have done it better.  Even though he is hardly talked about these days , Ludacris is one of my favorite rappers of all time and always will be ! I hope he gets out of those stupid fast and the furious movies and starts rapping again :).

So that's it folks , that is my favorite Timbaland beats list , done and dusted. So what did i miss ? What did i get wrong ? Please feel free to voice your picks in the comments section. Until next time , gabs out ! 

Honorable mentions

I had a hard time picking 10 beats from the great man , so i'm putting some honorable mentions here. Also , please find all these songs in my Spotify playlist if you are interested.


  • Headsprung ft LL Cool J



  • Put you on the game ft The game
The game is another one of my favorite rappers , hopefully i will do a separate article about him later. This track samples a hindi song too , as most of Timbaland's tracks.

  • Rollout ft Ludacris
Another Timbaland + Ludacris collaboration. and who can forget the funny video ? :)


  • Get ur Freak on ft Missy Elliot
I had a hard time picking between this and the other Missy songs i had on my top 10. This one indeed is another one of my golden teenage year memories , i can remember me and my home boi Shalitha trying to pronounce whatever the fuck they are saying at the start of the song :)


  • Give it a go
The song from the movie Real Steel , which is one of my favorite movies.


  • Deliverance

Monday, November 25, 2019

Yolanda be Cool

Ok so i'm not a movie buff by any means , i barely watch one movie per month. But i'm the kind of guy who re-watches favorite scenes from the movies that i do like and i re-watch them about a million times a week!

So i was going through the regular rounds of Pulp Fiction and it just hit me that in the famous diner scene , Honey Bunny's real name is YOLANDA. and what does Samuel L Jackson ask her to be ? He asks her to BE COOL. Check the scene below.



Then i connected the dots and i checked Wikipedia to verify and correctomundo ! The "Good morning mala" guys got their band name from Pulp Fiction! Elementary , gabson..


කාමරය සුද්ධ කීරීම

අවුරුදු ගාණකට පසු මාගේ කාමරය පිරිසිදු කිරීමට මම ඊයේ තීරණය කලෙමි. පුරා පැය හතරක පමණ කාලයක් හිප්හොප් වීඩියෝවක සිටින crip gang මෙම්බර් කෙනෙකු මෙන්  ස්කාර්ෆ් එකකින් මුව වසාගෙන පුක ඉරාගෙන සුද්ද කිරීමෙන් පසු ප්‍රතිපල මෙසේය.

- මගේ කාමරයේ 90% ම ඇත්තේ අනවශ්‍ය ද්‍රව්‍යයි , ඉන් බහුතරයක් "කවදා හරි ඕනේ වෙයි" කියා තියාගත් නමුත් අවුරුදු දහයක් පහලවක් ගියත් අතවත් තබා නැති ද්‍රව්‍යයි

- මේ අනවශ්‍ය ද්‍රව්‍ය අතර මා කොණ්ඩය වවාගෙන සිටි කාලයේ භාවිත කල පනාවක් , පනාවක් , තවත් පනාවක් , braids , රස්තා හෙඩ් බෑන්ඩ් එකක් ඇතුළු තවත් බඩු බාහිරාදිය රැසක් විය ඒ ටික දැකලා මටම මා ගැන ලැජ්ජාවක් ඇති විය

- අනවශ්‍ය බඩු ගැන කියනකොට තවත් හිත කම්පා කරවන කාරණයක් නම් ඒ කාලේ එකතු කරපු "CD" තැටි තොගයයි ! හැම රෙද්දම අසරු සැනින් අන්තර්ජාලයෙන් බාගත හැකි අද කාලයේ CD තැටි චන්දෙන් පසු ටොයියන් මෙන් අලවංගු වී ඇතත් CD තැටි එකතු කරමින් ගෙවුණු මාගේ සොඳුරු තරුණ කාලය මට ඒ ටික දැකලා මතක් විය. CD තොගයට උම්මා එකක් දී කුණු බක්කියට විසික් කෙරුවෙමි

- එක බිත්තියක් මුල්ලේ දඟර ගැසී සිටි සර්පයෙක් දැක කලිසමේ හුජ්ජ ගියත් ලංවී බලන විට දුටුවේ එය ප්‍රාග් වයිෆයි යුගයේ ඇටවූ LAN කේබල් එකක් බවය. තාක්ෂනය දියුණු වීමත් සමග අභාවයට ගිය තවත් සත්වයෙක්

- මගේ කාමරයේ තිබී හමුවුණු ගිනි පෙට්ටි , ලයිටර් තොගය කෙතරම්ද යත් මම "ප්‍රොමිතියස් ධර්මසේන" ලෙස නම වෙනස් කරගැනීමට තීරණය කලෙමි

- කොළ කෑල්ලක ඔතා තිබුණු බඩු ජුන්ඩක් හමුවූ අතර එය සමාදානයේ ආදාහනය කර දැමුවෙමි හී හී අම්මේ...

- කාමරයේ තවත් මුල්ලක තිබී මා පාසල් කාලයේ භාවිත කල "කැරකෙන බෙල්ට් එක" හමුවිය. යෙස් 2000න් පස්සේ ඉපදුණු මදෆකාස් , කැරකෙන බෙල්ට් එකල සීන් එකක් විය!

- නෙතට කඳුලක් ඉනවූ තව දසුනක් වූයේ මුල්ලක් තිබී  මා සුමිතුරු පංකජ වික්‍රමරත්න විසින් මා හට කලකට පෙර එවූ drugfreeworld.com නම් මත්ද්‍රව්‍ය නිවාරණ සයිට් එකේ පොත් මාලාවයි. එය දැක මා හට කඳුළු ඉනුවේ වෙන මොකටවත් නොව එකල මා දුසිරිතෙන් ගලාවගනු වස් සහෝදර ප්‍රේමෙන් කටයුතු කළා වූ 
පංකජයා දැන් කැරි ගන්ජාකාරයෙක් වී ඇති බව මතක් වෙලාය

- කාමරයේ වාසය කල සත්වයන් රැසකට ඊයේ සිය නිවාස අහිමි විය. හූනන් , කැරපොත්තන් , මකුළුවන් සහ හඳුනා නොගන් තවත් ජීවින් හැට හුටාමාරක් ඒ අතර විය. ඔවුන් සැවොම අලුත් තැනක අලුත් ජීවිතයක් සතුටින් පටන් ගත්තා යයි ප්‍රාර්ථනා කරමි.

මගේ කතාව මෙයින් අවසානයි .
මීට තවමත් කිබුහුන් අරින
ගැබා...ච්චින් !



Image result for cleaning out my closet

Friday, November 15, 2019

මායා බන්ධන

වැඩ ඇරිලා එන ගමන් ගෙවල් ළඟ හෝල්ට් එකෙන් බැහැලා නෝනට කෝල් එකක් ගත්තා.. හෙඩ් සෙට් එකත් ගහගෙන..

"මොකද කරන්නේ..?"

"මම දැන් බැස්සේ.. දැන් මේ කඩේ පැත්තට යන ගමන් රෑට කන්න මොනවා හරි ගන්න.."

"අයියේ මට පරාටා හතරක් දෙන්න.. හොදි එපා.. අපි ගියා ඈ.. ගුඩ් නයිට්!"

"අම්මේ මෙයා පොෂ් වෙලා තියෙන තරම.. මුදලාලිට ගුඩ් නයිට් ලු.."

"ගුඩ් නයිට් කියන්නේ නැතුව උට උම්මා දෙන්නද ගෑණියේ.. තට්ටයෙක් ඉන්නේ කඩේ.. උගේ තට්ටේ ඉඹලා අර Venom වගේ දිව දාගෙන යන්න ඕනේ එහෙනම්.."

"චිකේ.. කොහෙන් එනවද මන්දා මෙව්වා.."

නෝනා හිනාවෙනවා..

"ඇත්තටම තට්ටේ තියෙන මිනිස්සු ඇවිත් මාර වාසනාවන්තයෝ.. කොන්ඩේ තියෙන මිනිස්සුන්ට නැති වාසි ගොඩක් එයාලට ලැබෙනවනේ.." නෝනා කිව්වා

"හරියට නිකන් රහත් වෙනවා වගේ.."  ඒ මම 

"නෑ ඉතින් එයාලට කොන්ඩේ පීරන්න ඕනේ නෑ.. "

"හරියට නිකන් රහත් වෙනවා වගේ.."

"ඕනේ වෙලාවක නාන්න පුළුවන් .."

"හරියට නිකන් රහත් වෙනවා වගේ.."

"කොන්ඩේ වේලන්න ඕනේ නෑ.."

"හරියට නිකන් රහත් වෙනවා වගේ.."

"රහත් වෙනවා වගේ වෙන්නේ කොහොමද මිනිහෝ ???" 

"ඇයි ඉතින් ඕනේම කොන්ඩේ තියෙන මිනිහෙකුට කොන්ඩේ නැති මිනිහෙක් වෙන්න පුළුවන් නේ.. ඒක කිරීම නොකිරීම තමන්ගේ චොයිස් එක.. හරියට නිකන් රහත් වෙනවා වගේ.."

"එතකොට අකලට කොන්ඩේ ගියපු උන්?? උන් ඇවිත් බලෙන් රහත් කරපු අයද?? තමන්ගේ කැමැත්ත නැතුවම??" නෝනා හිනාවෙනවා..


මම මුකුත් කිව්වේ නෑ.. හැබැයි මට මේ පහල ඉන්න එකාව මතක් වුණා..







පැස්බර සිරිත

හෙට චන්දෙ බලන්න බෝතලයක් ගන්න ඕනේ නිසා අද මම ලන්ච් අවර් එකේම ආර්පිකෝ එකට ගියා ගල් බෝතලයක් ගන්න. මොකෝ හෙටයි අනිද්දයි බාර් වහලා නිසා අද හවස වෙනකොට බාර් ළඟ මැතිනිගේ කාලේ සමූපකාරේ නැත්තම් රනිල්ගේ කාලේ ගෑස් කඩේ ළඟ වගේ පෝලිම සෙට් වෙන බව දන්නා නිසා. බාර් එකෙන් දීපු ගල් බෝතලේ සිලි බෑග් එකක විතරක් දාගෙන මම ඔෆිස් එක පැත්තට එනකොට , ලොතරැයි කූඩුවේ අයියා කියපි "ඔහොම ඕපන් එකේ දාගෙන එන එක තමයි කැත" කියලා , මූණත් අවුල් කරන්. මම හැරෙන තැපෑලෙන් අයියට කිව්වා "බොන්න හොඳ නම් පේන්න ගෙනාවම මොකෝ වෙන්නේ?" කියලා! අයියත් එක්ක මලකට නෙමෙයි ඌ මගේ හොඳ යාළුවා , අපි දෙන්න සෙට් වෙලා තමයි අහල පහල ඉන්න බල්ලන්ට මාරි කන්න දාන්නේ , මම බටයක් ගහන්න ගිය වෙලාවට මට ගින්දර දෙන්නෙත් අයියම තමයි , මගේ හොඳ බොක්ක. ඒත් මට මේක කියන්න හිතුනේ අපේ මිනිස්සුන්ගේ අමුතු හැදියාව ගැන.

ලංකාවේ විදියට නම් අරක්කු බෝතලයක් කට්ටියට පේන්න පාරේ අරන් යන එක කැරීම අනාන්තරීය පාපකරුමයක්. ඒකනේ ඔය ඩේලි ගහන පට්ට බේබද්දෝ පවා බෝතලේ පත්තරේක ඔතලා හරි ටියුලිප් බෑග් එකක දාගෙන හරි යන්නේ. සිගරට් බොන එකත් එහෙම තමයි. අපේ උන් සිගරට් බොන්නේ හරියට නිකන් හන්දියක් මැද්දේ බිජ්ජ අතගානවා වගේ ලැජ්ජාවකින්. මම කලින් වැඩ කරපු ඔෆිස් වල පොරවල් මම දැකලා තියෙනවා ලොක්කා එනවා දැක්කම බිබී හිටපු සිගරට් එක විසික් කරනවා , එක්කෝ හංග ගන්නවා. යකෝ , ඌ උඹේ කව්ද ඔච්චර බය වෙන්න ! කොහොමත් අපේ උන්ගේ හැදියාව අර පැස්බරා වැල්ලේ ඔලුව හංග ගත්තා වගේ තමයි , ඔලුව වැහුවට පුක එළියේ.

යකෝ කරන්න හොඳ නම් එළිපිට පෙන්නුවම මොකෝ ? අරක්කු බෝතලේ ලෝකෙට පේන්න හංගගෙන ගියාට අපේ උන්ට රට බීම බෝතලයක් හම්බවුනොත් නම් අවුරුදු ගානක් වතුරත් බොනවා ඒකට දාගෙන ලෝකෙටම පේන්න.

ලැජ්ජ වෙන්න ඕනේ ඕවට නෙමෙයි යකෝ , ලැජ්ජ වෙන්න ඕනේ ඒවාට ලජ්ජා වෙයල්ලා. ලංකාවේ මහලොකු පොෂ් කියාගන්න හුත්තගේ ඉඳන් දවසේ කුලියට වැඩ කරන බාස් වෙනකන් එකෙක්වත් දන්නේ නෑ තැනකට ගියාම පෝලිමේ ඉන්න , කෑවම බිව්වම තමන් කාපු තැන කුණු නොදා පිරිසුදු කරන්න. මහා ලොකු ඉංගිරිස් කතා කරන පොෂ් හුකන්නල පවා එච්චරයි. ලැජ්ජ වෙන්න ඕනේ ඕවට යකෝ.

ඒක නිසා මේ දැන්ම , වහාම , තමන්ගේ පපුවට අත තියපල්ලා , තියාගෙන අභිමානයෙන් කියහල්ලා ලෝකෙටම ඇහෙන්න , "ඔව් ගල් තමයි හුත්තෝ බොන්නේ , ඇයි මොකෝ??" කියලා , අන්න එහෙම !

Image result for glass bottle

Sunday, November 3, 2019

රොක්ස්ටාර් ශ්‍රී ලංකා

කාලෙක ඉඳන් මට හිතිච්ච දෙයක්, අර ගෙදර හදාගත්ත ඩ්‍රම් සෙට් එකෙන් වැඩ දාන සූරිය වැව කොල්ල දැකල අලුත් වුණා.

අපේ ලංකාවේ සිනමාවේ මම දකින ලොකු අවුලක් තමයි ලංකාවේ ෆිලුම් ලංකාවේ මහ පොලොවේ පය ගහල ඉන්න මිනිස්සුන්ට appeal වෙන්නේ නැති එක. දැන් ඔය හෝ ගාන පොකුණ වගේ ෆිලුමක් ගත්තත් මගේ යාලු අසියා කියපු කතාවක් තමයි "හරියට නිකං කොලඹ පොෂ් එකෙක් ගම ගැන කතාවක් ගැහුවා වගේ" කියලා. ඔය ලක්ෂනය බහුතරයක් කතා වලට පොදුයි.

මම කියන්නේ මේකයි, ලංකාවේ "සංගීත" නැත්තම් සංගීත සංදර්ශන සහ බෑන්ඩ් පිස්සුව කියන්නේ ගොඩක් තරැණ ජනතාව අතර කාලයක් තිස්සේ තිබුණු වෙනම සීන් එකක්. අවුරුදු කාලෙට නත්තල් කාලෙට අහල ගම් හතේම තියෙන සංගීත කැලෙන්ඩර් එක කටපාඩමින් කියන එකෙක් බොලැයි සෙට් වලත් අැති. දැන් ඔය ෆේස්බුක් එකේ වුණත් සහරාෆ්ලෑෂ් ෆෑන්ස්ලට මඩ ගහන්නේ සහරාෆ්ලෑෂ් ෆෑන්ස්ලා අම්බානක ඉන්න නිසා නේ. විශේෂයෙන්ම ලංකාව කියන්නේ කොලඹ නෙමෙයි කියන එක අපි අමතක කරන්න හොඳ නෑ.

ඉතින් මම කියන්නේ ඔය ඉංගිරිසි ෆිලුම් තියෙන්නේ දුප්පත් ගමේ කොල්ලෙක් අමාරුවෙන් කට්ට කාලා ජනප්‍රිය තලයේ සංගීත තරු වෙන හැටි ගැන. අපිට අැයි බැරි ඔය විදියේ කතාවක් ගහන්න ලංකාවට හරියන විදියට? දැන් මේ සූරිය වැව කොල්ලාගේ scene එකම ගන්න පුළුවන්.

ගොව් තැන් කරලා අමාරුවෙන් ජීවත් වෙන කොල්ලෙක්. ඌ ඉස්කෝලේ වැඩත් හැමදාම ෆේල්. හැබැයි මූ හෙන සංගීත පිස්සා. යාළුවෝ එක්ක සංගීත හොය හොය බලන්න යනවා. ( ඔය සංගීතෙකට ගිය වෙලාවක කෙල්ලෙකුට නම්බර් එකක් දෙන්න ගිහින් එ්කිගේ අයියට මාට්ටු වෙලා එතැන දඩ වලියක් යන සීන් එකක්, පස්සේ උන් දෙන්නා සෙට් වෙන පොඩි ලව් සීන් එකක් එහෙම ඕනෙ නම් side එකෙන් අරන් යන්න පුළුවන් ). මුගේ සංගීත පිස්සුව නිසාම මූ ටිං බෙලෙක්ක එක්කහු කරං ගෙදර පොඩි ඩ්‍රම් කිට් එකක් හදාගෙන practice කරනවා තනියම. තව ඉතින් මැද්දට දාන්න පුළුවන් ඉස්කෝලේ බෑන්ඩ් එකට කට්ටිය තෝරද්දී මූව සංගීත සර් බෑන්ඩ් එකට ගන්නේ නෑ මොකෝ ට්‍රයල් එකේ මූට ගහලා පෙන්නන කිව්වම මූ ගහන්නේ "ටකරං" බීට් නිසා ( ඕක අනිවා පෙන්නන්න ඕනේ මොකෝ බහුතරයක් ඉස්කෝල වල ඉන්නේ ළමයින්ගේ talents කන ඔය වගේ ගුරුවරු නේ ). කොහොමහරි මූ දවසක් මූ සෙල්ලම් කරන ක්ලිප් එකක් ෆේස්බුක් දානවා. ඊට පස්සේ ඒක හිට් වෙලා පොරට chance එකක් එනවා බෑන්ඩ් scene එකට එන්න. මූට ලංකාවේ ෆේමස් බෑන්ඩ් එකක ඩ්‍රම්ස් වාදක ශිල්පියා විදිහට එකතු වෙන්න chance එක ලැබෙනවා. එතනින් පස්සේ ඉතිං කතාව එක එක විදියට හරවන්න පුළුවන්. එක්කෝ පෙන්නන්න පුළුවන් මූ ඊට පස්සේ drug scene එකට වැටිලා චොර වෙන හැටි ( පහුගිය ටිකේ සංගීතකාරයෝ කී දෙනෙක් නම් එහෙම වුණාද ). නැත්තම් මගේ හිතේ තියෙන්නේ මෙහෙම දෙයක්. මූ බැන්ඩ් scene එකට ආවට පස්සේ උට එළියෙන් ඉස්සර පෙනිච්ච අාතල් එක ඇතුලේ නැහැ. උට අනිත් ඩ්‍රමර්ස්ලා කැපිල්ල දානව. බෑන්ඩ් අයිතිකාරයෝ ඌව හූරං කනවා ( මම දන්නේ නෑ ඉතින් මම ඔය field එකේ නෙමෙයි නේ , ඔය වගේ තව තියෙන සුන්දර නැති scene පෙන්නනවා ).

අන්තිමට ඔය කැපිලි කෙටිලි හැල හැප්පිලි උඩින් ගිහින් ෆිලුමේ අවසාන සීන් එකේදි මුගේ බෑන්ඩ් එක ගහනවා දෙරණ attack show එකක්‌ මහා විසාල ජනකායක් ඉස්සරහ. එ් show එකටත් මූගේ දුප්පත්කම විකුණලා සංවිධායකයෝ පට්ට සෙනගක් අද්දනවා. "ෆේස්බුක් එකේ වැඩ දාපු සූරිය වැව xxx ගේ දෙරණ attack show ආගමනය.. සීදුව සකුරා සමග.." ඔහොම කියා කියා තමයි සංගීතේ නිවේදන ශීල්පියාත් වැඩේ නග්ගල ගන්නේ. මූට ඒ ගැන සතුටක් නෑ. මොකෝ දුප්පත් වුණත් සංගීතෙට ආස වුණත් ඌ කැමති නැහැ එහෙම එක එකාට කිච වෙන්න. ඌ මේ show එකේ හැබැයි ගහනවා epic ගැහිල්ලක්. අන්තිමට nonstop එකක් එහෙම ගහනවා ෆුල් වැස්ස වැටිලා කොර වෙලා යන්න.. Solo එකක් ගහනවා මූ ටහිකිලා යන්න ඒක තමයි film එකේ කොරම සීන් එක වෙන්න ඕනේ.. හැබැයි ඒ ඔක්කොම ගහලා සංගීතේ ඉවර වෙන්න යනකොටම මූ නිවේදකයගෙන් මයික් එක උදුරාගෙන දෙනව පොඩි කොර වෙන speech එකක් ( හරි හරි පොඩ්ඩක් cliché තමයි ඉතින්  ). වැඩි වෙලා ගන්නේ නැතුව හින්දි ෆිල්ම් වල වගේ ඌ තප්පර 20 කින් විතර කියනවා ඌ ආයේ ජනප්‍රිය වේදිකාවේ ගහන්නේ නෑ කියලා.. කියලා හැමෝටම බුදු සරණයි ඉස්තූතියි කියලා ඌ වේදිකාවෙන් බැහැලා යනවා..

ඊට පස්සේ film එකේ පස්චාත් climax කොටසේ පෙන්නනවා මූ ගමට ගිහින් පොඩි බෑන්ඩ් එකක් දාගෙන wedding, පොඩි පොඩි උත්සව වල විතරක් ගහනවා. අන්තිමටම පෙන්නනවා මූ වෙඩිමක සෙල්ලම් කරන්න ගිහින් ඩ්‍රම් සෙට් එක ඉස්සරහ වාඩි වෙලා ඉද්දි මූට කෝල් එකක් එනවා, ෆෝන් screen එකේ නම වැටෙන්නේ "ෆ්ලෑෂ්බැක් රොෂාන් අයියා" කියලා. මූ කෝල් එක කට් කරනවා. එතකොට sms එකක් එනවා එ් නම්බර් එකෙන්ම "මල්ලී අර වැඩේට මොකෝ කියන්නේ?" කියලා. මූ ඔලුව දෙපැත්තට වනලා ෆෝන් එක සාක්කුවට දාගෙන ස්ට්ක්ස් දෙක තුන් පාරක් "ටක්" "ටක්" "ටක්" ගාලා වද්දලා සින්දුවක් පටන් ගන්නවා..

*End credits rolling*



විචාර සරලව : Thug Notes

සාහිත්‍ය , දර්ශනය , ඉතිහාසය , දේශපාලන විද්‍යාව ගැන ලංකාවේ මිනිස්සු හොයනවා මදි කියල ලොකු විවේචන කරනවා අපේ රටේ "විකල්ප" සීන් එකේ ඉන්න බුද්ධිමතුන්. හැබැයි එයාලා ලියන ඒවා කියෙව්වම අපිට මේ ලෝකේ හු යන්නක් තේරෙන්නේ නෑ. ( මං මේ කියන්නේ මම වගේ අමු ගොන් ලෙවල් එකේ ඉන්න සාමාන්‍ය මනුස්සයෙක් ගේ කෝණයෙන් බැලුවම ). 

මට හිතෙන විදියට මේ දැනුම මිනිස්සු අතරට නොයන්න ලොකුම හේතුවක් තමයි ඕක. 

මම කියන්නේ මේ බර වචන දාල ලියන්න එපා කියල නෙමෙයි , අඩු ගානේ බර වචන වල තේරුම තියෙන සූචියක් ඔබේ ලිපිය අගට දාන්න ( අර ඉස්සර පොත් වල තිබ්බා වගේ ) , නැත්නම් වරහන් ඇතුලේ ඉංග්‍රීසි වචනේ හරි දාන්න ගූගල් කරලා හරි තේරුම හොයාගන්න. ඒක පොදු මහජනතාවට ඔබව තේරුම් ගන්න පහසුවක් වෙයි.

උදාහරණයක් විදියට මේ යූටියුබ් චැනලය බලන්න. සාහිත්‍ය ගැන වැඩි කියවීමක් හෝ දැනුමක් නැති මා වැනි කෙනෙකුට මෙම චැනලය රත්තරන් වැනිය. මූ කියන සමහර ඒවා නම් වැරදි වෙන්න පුළුවන් , නමුත් සාහිත්‍ය නිර්මාණයක් ගැන කාටත් තේරෙන මට්ටමේ විචාරයක් කරන්න මොවුන් උත්සහ කරනවා. ලංකාවටත් මෙවැනි වැඩසටහනක් අවශ්‍යයි.


ගැබා ගේ ඉංග්රීසි පාඩම

4/12/18 දින ලියුවකි


මේ දවස් වල ෆේස්බුක් එකේ හැමතැනම ෂෙයාර් වෙන පොස්ට් දෙකක් දැකල තමයි මට මේක කියන්න හිතුනේ.

පලවෙනි පෝස්ට් එක තමයි ඩෙක්ස්ටර් කාටුන් එකේ සීන් එකකට හදන I love your accent ආකාරයේ පොස්ට්. ඒකෙ තියෙන්නේ ශ්රීලාංකික අපි සාමාන්‍යයෙන් වරද්දලා උච්චාරණය කරන සමහරක් වචන වලට පොඩි බයිට් එකක් දෙන එක .ඒක හුදෙක් ජෝක් පරමාර්ථයෙන් කරන එකක් ඒක මට තේරෙනවා.




අනික ඊට වඩා ටිකක් සීරියස් ( ඒත් ගොන් ) නමුත් වෙළඳ පරමාර්ථයකින් හදපු බ්රිටිෂ් ඉන්ග්ලිෂ් ඇකඩේමි එකේ ඇඩ් එකක්. ( ඇඩ් එක මේ වන විට remove කර ඇත).

Image may contain: 2 people, text

 මේ ඇඩ් එකේ සාරාංශය ගත්තොත් පවුලක් යනවා පන්සලක් බලන්න , ඒකට බහිනවා සුද්දෝ දෙන්නෙක්. සුද්දෝ දෙන්නා පවුලේ අම්මගෙනුයි තාත්තගෙනුයි කඩ්ඩෙන් ප්‍රශ්නයක් අහනවා පන්සලේ චිත්‍ර ගැන. අම්මයි තාත්තයි ඉංගිරිසි නොදන්නා නිසා එතන පච වෙනවා. හැබැයි පවුලේ දුව බ්‍රිටිෂ් ඉංගිරිස් ඇල්කෙමියට ගිය නිසා එතනට පැනලා කඩ්ඩෙන් කොටනවා කෙටිල්ලක් කොච්චරද කියනවනම් සුද්දත් කියනවා “හානේ ඔයාගේ කඩ්ඩ නිකන් බ්‍රිටිෂ් එකෙක් ගේ වගේ මයේ අම්මා..” කියලා.. දුව කඩ්ඩෙන් කොටන හැටි බලන් ඉන්න අම්මගේ දෑසින් සතුටු කඳුළු වැටෙනවා.

හරි දැන් මම කියන්නේ මේකයි , මම මේ ගැන අදහස් දක්වන්න මෝස්ට් කොලිෆයිඩ් පුද්ගලයා නෙවෙයි මොකෝ මම ඉංගිරිස් බාසාව හෝ අධ්යාපනවේදය හෝ ඉගෙන ගෙන නෑ. මම කියන්න යන්නේ ඉංගිරිස් බාසාව ගැන අපිට තියෙන බය ගැන මගේ අදහස සහ ඒක අපිට ජයගන්න පුළුවන් ක්‍රමය මට හිතෙන විදියට.

අපි ඇත්ත කතා කරමු , අපි ගොඩක් දෙනා ඉංගිරිසියට බයයි. ඒකට ප්‍රධානම හේතුව මට හිතෙන්නේ වෙන මොකවත් නෙමෙයි , මම උඩින් සඳහන් කරපු පෝස්ට් දෙකේ පෙන්නන විදියට අපි හැම තිස්සෙම “සුද්දෙක් වගේ ඉංගිරිසි කතා කරන්න යාම”, ඒක තමයි අපේ කෙලවීමට හේතුව.

( මගේ හැම පොස්ට් එකේම සාරය වන සංගක්කාර පොන්නයා කියන කාරණයත් මම මෙහිලා මතක් කරන්න කැමති මොකෝ ඌත් වග කියන්න ඕනේ බොරු ඇක්සන්ට් එකකින් කඩ්ඩ කතා කරලා මේ වැරදි ආදර්ශ මිනිස්සුන්ට දෙනවට).

මට හිතෙන විදියට නම් ඉංගිරිසි බාසාව අපිට අපේම දෙයක් කරගන්න නම් අපි අපේම ඉංගිරිසියක් කතා කරන්න ඕනේ. කොටින්ම ඉංගිරිසි “ලෝකලයිස්” කරන්න ඕනේ. දැනටමත් ශ්‍රීලාංකික ඉංගිරිසිය සැහෙන්න දුරකට ලෝකලයිස් වෙලා තියෙනවා තමයි , නමුත් මේ ලෝකලයිස් ඉංගිරිස් ප්‍රභේදය මම කතා වෙනවා දකින්නේ බහුතරයක් ඉහල පැලැන්තියේ අය හෝ පොඩි කාලේ ඉඳලම ඉංගිරිසියෙන් කතා කරපු අය අතර පමණයි. ජීවිතේ දෙවෙනි බාශාවක් විදියට ඉංගිරිස් කතා කරන්න ඉගෙන ගන්න බහුතරයක් දෙනා තමන්ගේ ශ්‍රීලාංකික කම ප්‍රදර්ශනය වීම අඩුවක් විදියට සලකන බවක් දකින්නට ලැබෙනවා. ඒක නිසා සුද්දෝ වගේ ඉංගිරිස් කතා කරන්න ගිහිල්ලා තවත් අමාරුවේ වැටෙනවා. මේක පොඩි හීනමානයක් එක්ක එන දෙයක්. අපේ සමාජයේ බහුතරයක් අය හිතන්නේ කඩ්ඩ පුළුවන් වීම කියන්නේ මාර දෙයක් කියලා , අර ඇඩ් එකේ අම්මා සතුටු කඳුළු හලන එකෙන්ම ඒක පිළිබිඹු වෙනවනේ. ඒත් මම නම් කියන්නේ අපි ලංකාවේ උන් විදියට එක බින්දුවක් වත් ලැජ්ජා වෙන්න ඕනේ නෑ බාසාවක් බැරි වීම ගැන.

මොකෝ මට නම් බාසාවක් කියන්නේ සන්නිවේදන මෙවලමක්. ( ඊට අමතර බාසාවේ තව අර්ථකතන මට තියෙනවා ඒවා මෙතන දාන්නේ නෑ මාතෘකාවට අදාල නැති නිසා ).

අපි කියන දේ එහා පැත්තේ ඉන්න මනුස්සයට තේරෙනවා නම් එච්චරයි.

මගේ පෞද්ගලික ජීවිතෙන්ම මේ ගැන උදාහරණයක් කියන්නම්. මම ඉපදුනේ සාමාන්‍ය මධ්‍යම ප්‍රාන්තික පවුලක. අපේ ගෙදර කවදාවත් කඩ්ඩෙන් කතා කලේ නෑ. මම ඇවිත් සීයට සීයක් අමු ගොඩේ සිංහල කොල්ලෙක්. නමුත් මට සාමාන්‍ය තරමට ඉංගිරිස් කතා කරන්න කියවන්න පුළුවන්කම තිබ්බා පොඩි කාලේ ඉඳලම මම කියවන්න , ෆිල්ම්, සින්දු වලට ඇබ්බැහි වෙලා හිටපු නිසා. ඒ ඇරෙන්න මට බාසාවේ නීති රීති ගැන ලොකු දැනුමක් නෑ. මටත් පොඩි චකිතයක් තිබ්බා ඉංගිරිසි බාසාවෙන් මිනිස්සු අමතන්න. මට ජීවිතේ පලවෙනි වතාවට එක දිගට මිනිස්සු එක්ක ඉංගිරිසියෙන් කතා කරන්න සිද්ධ වුනේ 2015 වසරේ , ඒ මට ACBT ආයතනයේ පරිගණක විද්‍යාව උගන්වන්න අවස්ථාව ලැබීමත් සමග. ඉතින් මම පන්ති කරන්න පටන් ගත්තු මුල්ම දවස් වල මම ගොඩක් සැලකිලිමත් වුනා මගේ ඇක්සන්ට් එක ගැන , මම පාවිච්චි කරන වචන ගැන , කොටින්ම හැම වචනෙම මම කටින් පිට කලේ හරියට සින්දුවක් කියනවා වගේ සැලකිල්ලෙන්. ඒත් කාලයක් ගියාම මට තේරුණා මේ ඇප්රෝච් එක මට දිගටම පවත්වාගන්න අමාරුයි කියලා. මොකද මගේ කටින් බාසාව පිටවෙන හැටි ගැන ෆෝකස් කරන්න මගේ මොලේ යෙදෙව්වම අනිත් විෂය කරුණු මගේ මොලයෙන් ප්‍රොසෙස් කරන්න යොදවන බලය අඩු වෙනවා , ඒක අපරාදයක්. ඊට පස්සේ තමයි මම පුරුදු වුණේ “ගොඩේ විදියට” ඉංගිරිසි කතා කරන්න , මගේ විදියට ඉංගිරිසි කතා කරන්න. ප්‍රශ්නයක් නෑ ළමයින්ටත් මම කියන එක තේරෙනවා, මගේ ඔලුවට බරකුත් නෑ. (ඒ වගේම මෙතැනදී කියන්න ඕනේ ඔය අපේ විදියට ඉංගිරිස් කතා කරන්න මට ලොකු ඉන්ෆ්ලුවන්ස් එකක් වුණේ මොරටුව සරසවියේ අශෝක කරුනන්ද සර්. )

ඔය අපේ විදියට ඉංගිරිස් කතා කරන එක හැම තැනකදීම හරියන්නේ නෑ කියන එක මමත් පිලිගනන්වා. උදාහරනෙකට ගොබ්බ ඇමරිකන් කාරයෝ එක්ක කතා කරද්දී එහෙම , එතකොට අපිට සිද්ධ වෙනවා අපේ ඇක්සන්ට් එක ටිකක් වෙනස් කරගන්න. ඒත් ලංකාවේ ඇතුලේ කතා කරන බහුතරයක් සභා වලට මේ “ගොඩේ ඉංගිරිසි” ගොඩ යනවා කියන එක තමයි මගේ මතය.

හරි , පෝස්ට් එක දිගයි. මම තව මුකුත් කියන්නේ නෑ. අවසාන වශයෙන් මතක් කරන්න කැමතියි ඉන්දියානු , කැරීබියානු , මැලේසියානු වගේ ජාතීන් ගොඩක් කතා කරන්නේ තමන්ගේ ඉංගිරිසියක් බව. ඒකට උදාහරණ ටිකක් මම පහලින් දාන්නම්.

කැරිබියානු 

Image may contain: 1 person, standing


මැලේසියානු



ඉන්දියානු


මෙච්චර දිග පොස්ට් එකක් පුක ඉරාගෙන ගැහුවේ හේතු දෙකකට.

1. මගේ පොරත්වය පෙන්නන්න
2. ඉංගිරිසියට මිනිස්සුන්ගේ තියෙන බය නැති වේවා යන බලාපොරොත්තුව ඇතුව!

දෙකෙන් එකක් හරි වුනා නම් මට සතුටුයි , ගොඩේ කම ගැන ලැජ්ජා වෙන්න එපා , Embrace the gode-ness !

විරාගය

විරාගය මම පළමු වරට කියෙව්වේ මීට අවුරුදු හතකට පමණ පෙරය. අද එය දෙවෙනි වරට කියෙව්වෙමි. මම වැඩිය පොත් කියවලා නැති මිනිහෙක් කියන එක නැවතත් මතක් කරමින් මේ ගැන මගේ සත දෙක කියන්න කැමතියි. 

විරාගය ගැන තියෙන විචාර ගොඩක් බැලුවම වැඩිමනක් ඒවායේ තියෙන්නේ අරවින්ද රාගය අත හැර වෙනස් විදියකට ආදරය ගැන බැලු පොරක් ලෙස හඳුන්වමින්. ඒත් මට දැනිච්ච විදියට නම් අරවින්ද කියන්නේ තමන්ගේ රාගය විරාගයක් විදියට එලියට දාපු මිනිහෙක්. එහෙම බැලුවම මේ පොතට සුදුසුම නම විරාගය නෙමෙයි "විරාග රාගය" , ඒ වචනය අරවින්දම කියනවා බතී ගැන කතා කරද්දී. 

අරවින්දගේ චරිතය බැලුවොත් ඔහු සියලු රාග කෙලෙස් ආශාවන් තොර කල තවුසෙක් නෙමෙයි. ඔහු ආතල් පස්සේ නොදිව්වත් ආතල් ගත්ත එකෙක්. ඔහු තරුණ කාලේ විවිධ දේවල් අවිධිමත් ලෙස ඉගෙන ගෙන ආතල් ගත්තා.ඉන් පසුව තරුණියන් දෙදෙනෙකු කෙරෙහි හැගීම් ඇති කරගෙන ආතල් ගත්තා. නමුත් තමන්ට ඇතිවුණු ඒ හැගීම හරියටම මොකද්ද කියලා decode කරගන්න බැරුව ඔහු දුක් විඳපු ස්වභාවයක් තමයි මට දැනුනේ. 

ඔහුගේ අවසාන කාලයේ ඇඳට වැටිලා ඉන්නකොට සරෝජිනී ඔහුට කියනවා වගේ ඔහු ලව් කලේ බොක්කෙන් නෙමෙයි ඔලුවෙන් . ඔහු තමන්ගේ හැගීම් දැනීම් ගැන විදර්ශනාවක නියැලුනා. මේ කතාව පුරාවටම මට නම් දකින්නට ලැබුනේ ඔහුට ඇති වෙන මේ ආශාවන් හැගීම් සහ ඔහු ඒවා analyse කිරීම අතර සිදු වෙන ගැටුම. කොටින්ම ඔහුගේ මුළු ජීවිතයම ගැටුමක් වගේ , දොස්තර හොඳ හිතගේ notes from the underground මතක් වුනා මේක කියවද්දී. 

අන්තිමට ඔහු මැරෙන්නේ සියල්ල තේරුම් ගත් පඬිවරයෙක් ලෙස නෙමෙයි , මේ මොන රෙද්දක් ද කියලා ජීවිතය ගැන ප්‍රශ්නයක් තවමත් ඉතුරු කරමින්.


Sunday, October 27, 2019

බස් වත - සංගීතේ

අද මම ඔෆිස් ආවේ අකුරැස්ස සුපොභබෝගී බස් එකක. පිස්සු කොර ඇතුලේ ප්ලේන් එකක් වගේ. ඉස්සරහ පතරංග ටීවී එකක්. ඒකෙ සංගීතෙක වීඩියෝ එකක් යනවා. මම සාමාන්‍යයෙන් බස් එකේ යන්නේ ෆිල්ම් එකක් බලාගෙන හෝ සින්දුවක් අහගෙන වුණත් අද කෙරී වැස්සට අහු වෙලා මම නිකන් ප්‍රාග් අයිතිහාසික යුගයේ මුහුදෙන් ගොඩට ආපු පලවෙනි මාළුවා වගේ තෙමිලා හිටියේ , ඒක නිසා හෙඩ්සෙට් එක එලියට අදින්න කම්මැලිකමට ඔන්න ඔහේ සංගීතේ බලාගෙන ආවා.
අප්පට හුඩු ඉඳුනිල් අන්දරමාන්න ආවා සින්දුවක් කියන්න , මම හරි ආසයි මිනිහගේ අර "මගේ චූටි දු බලන්න මං ගියදා" කියන සින්දුවට, ඔන්න දැන් පොර ඒ සින්දුව කියනවා.
"මගේ චූටි දූ බලන්න මා ගියදා.." අනේ ලස්සනට කියනවා
"මහ වැස්සක් ඇද වටුනා ඇයි මංදා.." හරිනේ එලියේත් වහිනවා , මම දැන් ෆුල් මූඩ් එකට ඇවිත් සින්දුව අහනවා..
"වටපිට බැලුවත් කවුරුත් නැති හංදා..."
ඔන්න සින්දුවේ උච්චම අවස්තාව ආව ..
"මගේ ආදරේ කීවා.."
"කෑගහලා!!!!!!!!!!!!!!!!" කියනකොටම සංගීතේ සවුන්ඩ් බැලන්ස් කරන හුත්තිගේ කොල්ලා echo , reverb අරවා මෙව්වා ඔක්කොම එක පාරට කැරකෙව්වා කියහන්කෝ උපරිම ! දුවට නෙමෙයි උදේ පාන්දර චූන් පාන් කාරයා පස්සෙන් එලවන එකෙක් කුණුහරුපෙන් කෑගහනවා වගේ ඒක මාව උඩ ගිහිං බිම වැටුනේ !
ඒකට තක්කු මුක්කු වෙච්ච ෂෝක් එක යන්තම් හරි තුනී වුණේ ඊළඟ සින්දුව කියන්න ආපු සුප්‍රියා පද්දපු පැද්දිල්ල බලන් ඉඳලා තමයි.. අනේ දෙයියන්ගේ පිහිටෙන් මගේ ආයුෂත් අරන් ජීවත් වෙන්න ඕනේ සුප්‍රියා අක්කි ( සෙවල හිනාව ). ඔන්න ඔහොමයි අද බස් විත්තිය.

ඕමි

10
ඕමි කියන්නේ පොඩි කාලේ ඉඳන්ම මගේ ජීවිතේට ගොඩක් ලඟින්ම සමීප වෙච්ච ක්‍රීඩාවක්. පොඩි කාලේ ඉඳන්ම අලසයෙක් සහ ක්‍රීඩාවට අදක්‍ෂයෙක් වුනු මම ටිකක් හරි ආස කරපු "ක්‍රීඩාවක්" තියෙනව නම් ඒ කාර්ඩ් ක්‍රීඩා විතරයි. මට කාර්ඩ් කුට්ටමේ අග මුල කියලා දුන්නේ දක්ෂ කාර්ඩ් ක්‍රීඩකයෙක් වෙච්ච මගේ තාත්තා. කාර්ඩ් ගහද්දි හොර කරන්න මට කියලා දුන්නෙත් අපේ තාත්තම තමයි. අපේ තාත්තා එහෙමයි , පොත් වල ඉන්න තාත්තලා වගේ සුභාශිතයයි ජාතක කතා පොතයි විතරක් නෙමෙයි අපිට කියලා දුන්නේ. අනූ ගණන් වල මතකද දිගටම තිබ්බ පවර්කට් සමයක් තිබ්බා ? ඒ දවස් වල කරන්ට් එක ගියාම මමයි අම්මයි තාත්තයි නංගියි හතර දෙනාම සෙට් වෙලා ඕමි ගහලා ලොකු සතුටක් ලැබුවා. තාත්තා මට කියලා දීපු හොර ට්‍රික්ස් පාවිච්චි කරලා මමයි අපේ පහල ගෙදර මලින්ද්‍රයයි සෙට් වෙලා වටේ පිටේ පොඩි උන් පරද්දලා ඊටත් වඩා සතුටක් ලැබුවා. ඔය කියන කාලේ මගේ වයස 10 ක් විතර ඇති.

J
කාර්ඩ් කුට්ටමක් නිසා මම ජීවිතේ බූරුවෙක් වුණේ මම කැම්පස් ගියාට පස්සේ. ඒ ඕමි ගහන්න ගිහිං කෙල්ලෝ දෙන්නෙකුටත් පැරදිලා ! මම ඒ වෙනකොට හිතාගෙන හිටියේ මට හොඳට ඕමි ගහන්න පුළුවන් කියලා , ඒත් අපේ බැච් එකේ කෙල්ලෝ දෙන්නෙක් වන ජබ්බි සහ ගෝරි ඉදිරියේ ඒ වෙනකොට කාර්ඩ් පුළුවන් කියලා රගාගෙන හිටපු මමයි තව කොල්ලෙකුයි හැමෝම ඉස්සරහ පරාද වුණේ හූ හඬ සහ කින්ඩි බෝල මැද්දේ. එදා තමයි මට තේරුනේ මට හරියට ඕමි ගහන්න තේරෙන්නේ නෑ කියලා.

Q
ඕමි ඊළඟට මගේ ජීවිතේට සම්බන්ධ වුණේ මම අපේ බැච් එකේම කෙල්ලෙක් පස්සෙන් ගිහිං කැමතිද කියලා අහලා ඒකි බෑ කියලා , මම දේව්දාස් මෝඩ් එක ගහලා ඉන්න කාලේ. ඒ කාලේ හිතේ දුක නිවාගන්න මම කලේ රෑ එලි වෙනකන් ඕමි ගහපු එක. හැබැයි වෙන මිනිස්සු එක්ක නෙමෙයි , පරිඝනක ක්‍රීඩාවක් හම්බවුනා ලංකාවේ හදපු, ඒක. ඕමි ගහන ගමන් සින්දු අහන එක තමයි කලේ , මගේ එකල කබල් කොම්පියුටරයේ. ඒකෙ තිබ්බේ සින්දු හයයි. මට ඒ කාලේ ඉන්ටර්නෙට් තිබ්බෙත් නෑ. ඉතින් ඔය සින්දු හය තමයි හැමදාම , ඔන් රිපීට් , එළිවෙනකන් මම අහන්නේ ඕමි ගහ ගහ. ඒ සින්දු හයෙන් මතක ටිකක් තමයි The bleeding  - 5FDP , Shawna - getting some head ( sadly i wasn't at that time ) , සඳ මිතුරි සහ සඳ ඕනා - කසුන් කල්හාර සහ චන්ද්‍රයන් පිදු. අනිත් එක මතක නෑ. ඔය සින්දු සෙට් එකෙන් The bleeding එක විතරයි ටිකක් බූට් ලයින් එකේ යන සිංදුවකට තිබ්බේ. ඒක ඇහුවේ සමිත සිරිමාන්න වගේ හොටු පෙර පෙර . කොච්චරද කියනවනම් මම අදටත් ඕක අහන්නේ නෑ ඒ කාලේ අහලා අහලා එපා වෙච්ච එපා විල්ලට. හැබැයි කොහොමවෙතත් හැම අඳුරු වලාකුලකම රිදී රේඛාවක් තියෙනවා , හැම මාළු බනිසකම නැනෝමීටරයක හරි මාළු කෑල්ලකුත් ඇති.  ඒ වගේම මගේ මේ අඳුරු කාලෙත් එක හොඳ දෙයක් මට සිද්ධ වුනා. ඒ තමයි මම ඒ කාලේ ඇත්තටම හොඳට ඕමි ගහන්න ඉගෙන ගත්තා.

K
ඔය අඳුරු කාලයෙන් පස්සේ මම ඕමි ක්‍රීඩාවේ කෙල පැමිණියා. ඊට පස්සේ මම වැඩිය ඕමි ක්‍රීඩාවෙන් පැරදුනේ නෑ. හැබැයි ආදරෙන් නම් ආයේ ආයෙත් අම්බානට පැරදුනා. කෙල්ලෝ සීයකගෙන් විතර ඇහුවා උන් ඔක්කොම බෑ කිව්වනේ. 

ඔන්න ඔහොම තමයි 10න් පටන් අරන් බූරුවා , පොරව , හේරා දක්වා මගේ ඕමි ජීවිතේ විකාශය වුණේ. ආසියා තාම ගහලා නෑ. ගහපු දාට ඒකත් කියන්නම් , දැනට අත අකුලන්නම් :).

Image result for omi card game

Thursday, October 24, 2019

ගැබාගේ ඩයරිය 1

මේ ලඟදී අපේ මිත්‍රයා ලොකු අයියා කසුන් හේමන්ත සර් ගේ කතාවක් ඇහුවා. ඒකෙ ඔහු කිව්වා මරු කතාවක්. ඒ තමයි "කවියා කියන්නේ පපුවේ ඇනිච්ච ලොකු උලක් එක්ක ජීවත් වෙන මිනිහෙක්" කියලා. කවියෝ විතරක් නෙමෙයි මම හිතන්නේ ගොඩක්  'කලාකරුවෝ' ( air quotes ) කියලා කියන අය යම්තාක් දුරකට existential crisis එකක තමයි ඉන්නේ. ඒ කියන්නේ තමන්ගේ පැවැත්ම ගැන ප්‍රශ්නයක.  ඒ ප්‍රශ්නේ නිසා ඇතිවෙන හිස්කම , මූසලකම මකාගන්න තමයි උන් නිර්මාණ කරන්නේ මට හිතෙන විදියට.

එතකොට දැන් මේ existential crisis එක තියෙන්නේ කලාකරුවන්ට විතරද ? අපෝ නෑ. මම දවසක් බොද්දි අපිත් එක්ක බිබී හිටපු කොල්ලෙක් කිව්වා මරු කතාවක්. මට ඒ වෙලාවේ වැදිලා හිටියේ ඒක නිසා කියපු එකා කව්ද කියලා මීටර් නෑ. හැබැයි ඌ කියපු කතාව මතකයි. ඌ කිව්වේ "හැම මිනිහටම තියෙන්නේ එක ප්‍රශ්නයයි" කියලා. ඒ ප්‍රශ්නේ තමයි තමන්ගේ පැවැත්ම පිලිබඳ ප්‍රශ්නේ.

දැන් උඹලා කියයි "ඕවත් ප්‍රශ්නද බන් , මේ තුන්වේල කන්න සල්ලි නැතුව මිනිස්සු මැරෙන රටේ උඹලා මේ සීනිබෝල ප්‍රශ්න ගැන කතා කරනවා ගොන් ගැබා" කියලා. ඇත්තටම ඒ කතාවෙත් ඇත්තක් තියෙනවා. මොකද මිනිහෙක් මේ ඩේලි ජීවිතේ දුෂ්කරතාවයන් එක්ක සටන් කරනකන් ඔය වගේ පැවැත්ම පිලිබඳ ප්‍රශ්න එන්නේ නෑ. මොකද එතකොට උන්ගේ මනස ඒ ඩේලි සටනට occupy වෙලා තියෙන්නේ. නමුත් ටික ටික නිදහස් වෙලාවක් එනකොට තමයි ඔය පැවැත්ම පිලිබඳ ප්‍රශ්න එන්නේ.

මගේ පෞද්ගලික ජීවිතේ ගැන කිව්වොත් මට නම් ඔය existential crisis එක දරුණුවටම තිබ්බා පොඩි කාලේ ඉඳන්ම. මට ජීවිතේ කවදාවත් එහෙම නිශ්චිත අරමුණක් තිබිලා නෑ.  කැම්පස් යන කාලේ අවසාන වසරේ ඉන්නකොට මගේ ලොකුම ආසාව වුණේ ලොකු කොම්පැනි එකක වැඩට යන්න , ඊට පස්සේ මම ජෝන් කීල්ස් එකේ වැඩට ගියා ඒ අමාරුව හොඳ වුනා. ඊට පස්සේ මට තිබ්බ ලොකුම ආසාව වුණේ කාර් එකක් ගන්න , ek3 එකක් ගත්තා ඒ අමාරුවත් හොඳ වුනා. ඊට පස්සේ මට තිබ්බ ලොකුම ආසාව වුණේ Msc එකක් කරන්න , ඒකත් පටන් අරන් මගදී කම්මැලි හිතලා අත ඇරලා දැම්මා. ඊට පස්සේ තමයි මට හිතුනේ "යකෝ දැන් මම මොන හුත්තක් කරන්නද??" කියලා. ඇයි ඉතින් මගේ ජීවිතේ තිබ්බ ඔක්කොම අරමුණු ටික මම කරගෙන ඉවරයි නේ. ඊට පස්සේ මම පිස්සු හැදිලා වගේ රැ තිස්සේ ජොයින්ට් ගගහා සත්‍ය ගවේෂණ චාරිකාවක් පටන් ගත්තා . බණ අහන්න ගත්තා. බටහිර දර්ශනේ ඉගෙන ගන්න ට්‍රයි කළා. ඔය වගේ එක එක රෙද්දවල් කර කර මේ පැවැත්ම පිලිබඳ ප්‍රශ්නෙට උත්තර හොයන්න හැදුවා.

ඉතින් මට ඒකට උත්තරයක් හම්බවුනාද ?

ඇත්තටම කිව්වොත් එහෙම නිශ්චිත උත්තරයක් මට අදටත් හම්බවෙලා නෑ. හැබැයි මම මේ සටහන පටන් ගන්නකොට කියපු "පපුවේ තියෙන උල" මම යම් තාක් දුරකට ගලෝගෙන ඉන්නවා කියලා මම හිතනවා. මම දැන් හිතන්නේ ජීවිතේ ගැන අපි ලොකුවට කල්පනා කලාට වැඩක් නෑ. මොකෝ මොන හුත්තක් හරි වෙලා අපි දැන් මේ ලෝකෙට ඇවිත් ඉවරයි නේ. දැන් ඉතින් තියෙන්නේ ඔප්ෂන් දෙකයි. එක්කෝ ජීවත් වෙන්න ඕනේ , ජීවත් වෙන්න ආස නැත්තම් "සීසයිඩ්" කරගන්න ඕනේ.  අර සාර්ට් කියන බටහිර දාර්ශනිකයා කිව්වා වගේ "මිනිසාට ලැබුණු නිදහස යනු ඔහුට තියෙන කැරීම කරුමයයි". ඉතින් ඒක නිසා ඒ නිදහස පාවිච්චි කරලා තමන්ට සතුටක් ලැබෙන ජීවිතයක් නිර්මාණය කරගන්න එක තමයි අපි කරන්න ඕනේ මම දැන් හිතන විදියට. ( මේ කතාවම ඇල්බෙයා කැමූ කියලා පිස්සු හුත්තෙකුත් කියලා තියෙනවා. ඒක ඒ කාලේ කියෙව්වට දැන් තමයි මට ටික ටික ඒක අවබෝධ වෙන්නේ. Myth of sisyphus කියලා ගූගල් කරලා බලන්නකෝ ඉන්ටරස්ටඩ් නම් ). කොටින්ම මම දැන් ඔය existential crisis ගැන තියෙන පොත් , ෆිල්ම් වුණත් බලන්න වැඩිය කැමති නෑ. ඒ ඕවා ගැන හිතුවා කියලා ලැබෙන හුත්තක් නැති නිසා.

කතෝලික ආගම ගැන මට මෙලෝ දැනුමක් නෑ , ජෝර්ඩන් පීටර්සන් කියන්නේ පොල් බූරුවෙක් , හැබැයි ඌ දවසක් මරු කතාවක් කිව්වා. ඒ තමයි "හැම මිනිහටම තමන්ගේ කුරුසයක් කරේ තියාගෙන යන්න වෙනවා" කියන එක. ඉතින් ඒ කුරුසේ කරේ තියාගෙන විදෝනවද . ඒක කරේ තියාගෙන ස්කොට් ගහලා ඇඟ හදාගන්නවද කියන එක තමන්ගේ චොයිස් එක!

මගේ ධර්ම දේශනාව මෙතනින් ඉවර කරනවා එහෙනම් , දැන් මම උල ගලොගත්තා කියලා කිව්වනේ. හැබැයි මම ඇත්තටම ඕක ගලෝගත්තනම් ඇයි මම මේ සටහන ලියන්නේ ? උඹල හැමෝටම පේන්න ඇයි  මම මේ ලියන්නේ , ලෝකෙටම පේන්න , ඇයි.....? :p . අන්න ඒකයි. අපි ගියා ටටා!

Friday, October 4, 2019

Pereras decide to sell their Car

ප්‍රියාන් පෙරේරා සහ ඔහුගේ බිරිඳ අංජලී පෙරේරා සීරියල් කිලර් යුවලක් වූහ.

ඔවුන් ගොදුරු දඩයම් කලේ එක්ව ටීම් එකක් ලෙසයි. හැමවිටම ඔවුන්ගේ ඉලක්කය වූයේ රෑ ජාමේ ගෙදර යාමට බස් එකක් නැතුව හන්දි ගානේ බලාගෙන සිටින රැකියාවක් කරන වැඩිහිටි දරුපවුල්කාර පිරිමින්ය. කාරයක පැමිණෙන වැදගත් යුවලක් ලෙස පෙනී සිටින පෙරේරා යුවල ගොදුරක් දුටු විට ලඟට විත් ලිෆ්ට් එකක් දෙන මුවාවෙන් කාරයට නංවා ගනිති. ඉන් පසුව මද වෙලාවක් රටේ දේශපාලන තත්වය , අව්ව , වැස්ස වැනි වැදගැම්මකට නැති වල්පල් දොඩවන ඔවුහු සිය ගොදුර රැකියාවක් කරන්නේද සහ දරුපවුල්කාරයෙක් ද යන්න ශේප් එකේ විමසති. මක්නිසාද යත් රැකියාවක් කිරීමත් දරු පවුල්කාරයෙක් වීමත් ඔවුන්ගේ ගොදුරක් ලෙස සුදුසකම් ලැබීමට අනිවාර්ය සුදුසුකමක් වීමයි ! කෙතරම් පහසු ගොදුරක් වූවත් රැකියාවක් නොකරන හෝ දරුපවුල්කාරයෙක් නොවන එකෙක් වුවහොත් පෙරේරා යුවල ගොදුර ගෙදරටම ඇරලුවේ ඔහුට ගුඩ් නයිට් එකක්ද පතමිනි.

මෙලෙස අවුරුදු කීපයක්ම සාර්ථක ලෙස දඩයමේ යෙදුනු පෙරේරා ජෝඩුව සිය විශ්වාසවන්ත කාර් එක විකිණීමට තීරණය කලේ අලුත් මොඩලයේ හයිබ්‍රිඩ් වාහනයක් ගැනීමේ අවශ්‍යතාවය කාලයාගේ ඇවෑමෙන් පැන නැගුනු නිසයි. එකම වාහනය දිගටම පදිනකොට එපා වේ. දැනට පාවිච්චි කරන වාහනයේ එයාර් බෑග් , ABS , කෘස් කන්ට්‍රෝල් වැනි පහසුකම් කිසිවක් නොතිබුණු අතර ඒසී එකද මදි ය.

පත්තරේ දැමූ දැන්වීමට ඇමතුමක් දුන් ගැනුම්කරුවෙක් ඉරිදා දිනයක පෙරේරා නිවසට සම්ප්‍රාප්ත වුණේ වාහනය බැලීමටයි. ඒ වන විට පෙරේරා යුවල සිටියේ වත්ත පිටියේ වැඩ කරමින්.

"මේ.. පෙරේරා මහත්තයලගේ..?? මම මේ වාහනේ බලන්න..."

"ආහ් එන්න එන්න මහත්තයා ඇතුලට..  මැණික ඔයා මේ වැඩේ පොඩ්ඩක් කරන්න මම මේ මහත්තයට වාහනේ පෙන්නලා එන්නම්.. එන්න මහත්තයා.."

"එන්න මහත්තයා. මේ තියෙන්නේ.."

"මේක මහත්තයා වන් වන් සීරෝ ෆුල් ඔප්ෂන් එක.. අකුලන සයිඩ් මිරර්ස් ආර් පී එම් කට්ට ඔක්කොම තියෙනවා බලන්න.."

"හ්ම්ම්.. වාහනේ කන්ඩිෂන් එක නම් හොඳට තියෙනවා.."

"ඔව් ඔව්.. මහත්තයාගේ නම මොකද්ද ?"

"මම සිරිවර්ධන.. මම පොඩ්ඩක් දොරවල් එහෙම ඇරලා බලන්නද?"

"බලන්න බලන්න ලොක් කරලා නෑ.. ප්ලීස්.."

ගැණුම්කරු ගොස් පිටිපස්සේ දොර අරිත්ම "දොහ්" ගා දොරට හේත්තු වී සිටි ම්නිහෙක් වාහනයෙන් එලියට වැටුණි !

"මේ..මේ කව්ද මේ????"

"ආහ් මේ.. මේ.."

"මේ මිනිහා.. මේ මිනිහා මැරිලා නේද...."

"තමුසෙ.. තමුසේ ක..කව්ද..?????"

"ෂිට් මට අංජලී කිව්වා මේකව වල දාන්න කියලා.. කොහෙද ඊයේ රෑ මැච් එක තිබ්බ නිසා ඒක අමතක වුනා නේ.." ඔලුව කසමින් ප්‍රියාන් පෙරේරා තමාටම කියාගති.

"මෙන්න මිනී මරනෝ.. බේරගනියෝ.." මේ අතර ගැණුම්කරු ගේට්ටුව දෙසට කෑගසමින් දිව යන්නට පටන් ගත්තේය..

"මිස්ටර් සිරිවර්ධන.. මිස්ටර් සිරිවර්ධන.. පොඩ්ඩක් ඉන්නකෝ.." ප්‍රියාන් ඔහු පසුපස දිවයයි.

එක්වරම කොහෙන්ද මන්දා කඩාපාත්වූ අංජලී සවලක් උස්සාගෙන විත් "ටොo!" හඬින්  ඔලුවට පහරක් දී පැනයන ගැණුම්කරු බිම හෙලුවාය!

"අම්මේ වෙලාවට.. හපනෙක් නේ මෙයා ආහ්.." අංජලී ලඟට ආදර ගමනින් පියමැන ආ ප්‍රියාන් ඇගේ පස්ස මිරිකුවේය..

"ඒ නිකන් ඉන්න අනේ..." ඈ ලැජ්ජාශීලීව හිනැහුණාය..

"දැන් මේ බොඩි දෙකට මොකද කරන්නේ.."

ප්‍රියාන් මද වෙලාවක් අහස දෙස බලාගෙන සිටියේය.


*********************************


හයිවේ exit එකෙන් ගාල්ලට පිටවන වාහනයකි.

වාහනය පොලිසියෙන් නැවැත්වූයේ රටේ පැවතුනු ආරක්ෂක තත්වයේ යටතේ සෑම වාහනයක්ම පරීක්ෂා කල නිසාය.

"පොඩ්ඩක් ඩිකිය අරින්න බලන්න.." එක් පොලිස් නිලධාරියෙකු ඩිකිය දෙසට ඇවිදගෙන යමින් පැවසීය..

වාහනයේ රියදුරු කාන්තාවකි.

"නෝනලා කොහෙද යන්නේ...?" අනිත් පොලිස් නිලධාරියා රියදුරු පසින් එබිකම් කරමින් විමසීය.

"අපි මේ පාර්ටියක් ඉවර වෙලා ගෙදර යනවා.." ප්‍රසන්න සිනාවකින් මුව සරසාගත් කාන්තාව පවසයි.

"මෙයා නිදි ද.. කව්ද මේ නෝනගේ ?" ඉදිරිපස අසුනේ වාඩිවී සිටින්නා හිසෙන් පෙන්නමින් පොලිස් නිලධාරියා විමසීය.

"මේ හස්බන්ඩ්.. එයාට පොඩ්ඩක් වැඩියි.." ප්‍රසන්න සිනාවකින් මුව සරසාගත් කාන්තාව පවසයි

 ඉදිරිපස අසුනේ තොප්පියක් දාගත් මිනිසෙක් නින්දේ පසු වෙයි.


"ඔව් ඔව් සා..ර්.. මුට වැඩි... හැක හැක.. නේද බං.."  පිටිපස අසුනේ නින්දේ පසුවෙන එකෙකුගේ කර වටා අතක් දමාගත් බීමත් මිනිසෙක් වෙරිමත් හඬින් පිළිතුරු දුන්නේය !


"ඩිකියේ මුකුත් නෑ සර්.."

"හරි. නෝනලා පරිස්සමෙන් යන්න.." පොලිස් නිලධාරියා වහලයට තට්ටුවක් දමමින් පැවසුවේය.


*********************************

පාලු බීච් එකක නවතා ඇති කොරොල්ලා රථයක බොනට් එක උඩ වාඩි වී ,  මුහුදේ ගිලී යන සැන්දෑ හිරු එළියේ නෑවෙමින් , ප්‍රියාන් සහ අංජලී උණුසුම් හාදුවක තොල් පටලාගෙන සිටියහ.. බිම දිගේ යමක් ඇද ගෙන ගිය පාරක් මුහුද තෙක් වැල්ලේ බිම සටහන් වී ඇත.

ප්‍රියාන්ගේ බොත්තම් දෙක තුනක් ඇරුණු පපුවට හේත්තු වුනු අංජලී ඔහුගේ සිරුර සිය ඇඟිලි වලින් මුදුව පිරිමදිමින් බර කල්පනාවක් සිරව සිටියාය.

"ප්‍රියාන්..."

"හ්ම්ම්.."

"අර මනුස්සය.. ගෙදරට ආපු.."

"ඔව්.."

 "ඒ මනුස්සයා දරුපවුල් කාරයෙක්ද කියලා අපිට අහන්න බැරි වුණා නේ!"


- නිමි -

රකිත ධර්මසේන


serial killer couples

Sunday, September 22, 2019

තොටියෙකි මා

දුහුල් කොලෙන් ඉරලා ගත්          තීරුවට
මල් මකරන්ද අතුරාලා                   සීරුවට
සන්සුන් වෙයන් වාරය එයි           මාරුවට
නැගපන් මලේ දෙව්ලොව යන     පාරුවට

- ගැබා



Friday, September 20, 2019

හැඳි ගෑරුප්පු වලින් කෑම

හැඳි ගෑරුප්පු වලින් කෑම යනු ලාංකික අපිට විටෙක වදයක් ද විටෙක පඩත්තර කම ප්‍රදර්ශනය කිරීමක් ද වන අපූරු ක්‍රියාවක්.

පෞද්ගලිකව මට නම් තරුණ කාලේ හැන්දෙන් ගෑරුප්පුවෙන් කන්න තිබුනේ පුදුම බයක්! ඒ බය මට විතරක් නෙමෙයි මගේ වයසේ යාළුවො හැමෝටම වගේ තිබුණා. භයානක හැඳි ගෑරුප්පු රාස්සයා සමග මගේ ජීවිතයේ පලවෙනි සටන තිබුනේ මම 12 වසරේ ඉන්න කාලේ. ඒ මගේ අසල්වැසි පාප මිත්‍ර ශාලිතයාගේ අක්කගේ වෙඩිම කොළඹ හෝටලේක පැවැත්වෙනවා කියලා අපිට ආරාධනා ලැබිච්ච දවසේ. බොරු කියන්න ඕනේ නෑ වෙඩිම දවසේ උදේ ඉඳන්ම මම එලබීමට නියමිත හැඳි ගෑරුප්පු හරඹය ගැන සැහෙන්න චකිතයකින් හිටියේ !

සාමාන්‍යයෙන් තරුණ වයසේ කොල්ලෙක්ට වෙඩිමක් කිව්වම ඒ කාලේ ඉතින් වෙඩිම එනකන් නේ බලන් ඉන්නේ නොමිලේම රස කෑමයි අරක්කු ටිකයි කන්න බොන්න. හැබැයි මේ වෙඩිමේ කන්න තියෙන්නේ හැන්දෙන් ගෑරුප්පුවෙන් බවත් අපි හැමෝම එහෙම කෑ යුතු බවත් ශාලිතයා කලින්ම අණ කිරීම නිසා මම මේකෙන් බඩ කට පුරා කෑමේ ආසාව කලින්ම අත ඇරගත්තා.

වෙඩිම දවසේ උදේම අපි උඩ්ඩාලගේ ගෙදරට රැස් වුණේ වෙඩිම කරා පිටත් වෙන්න. එතැනදිත් මම අනිත් උන් එක්ක කියෙව්වෙම මේ හැඳි බිය ගැන! ඒ වෙලාවේ හැබැයි යන්තම් අපේ පිනට පහල වෙච්ච ගැලවුම්කරුවානෙක් වෙච්ච මතගයා අපිට හැන්දෙන් කෑම ගැන පොඩි ක්වික් කුප්පියක් දැම්මා ! මතගයා කියන්නේ අපේ වයසේ කොල්ලෙක් ඌ හැබැයි ඒ කාලේ හොටෙල් ස්කුල් එකේ තමයි ඉගෙන ගත්තේ , ඒ නිසා උට ඔය ශිල්ප සතර ගැන දැනුමක් තිබ්බා. මතගයගේ prep talk , strategy අහලා අපි කුලියට ගත්ත වෑන් එකෙන් වෙඩිමට බැස්සේ හරියට නිකන් අර හොලිවුඩ් ෆිල්ම් වල SWAT ටීම් එකක් ලොක්කගේ කතා අහලා “ඩුග්” ගාලා දොරවල් ඇරගෙන වෑන් එකේ පිටිපස්සෙන් බහිනවා වගේ.

වෙඩිමට ගිහිං ඔන්න අන්තිමට කාලකන්ණි කන මොහොත උදා වුනා , බොහොම අමාරුවෙන් අපි කට්ටියත් “චටුස්” “පුටුස්” හඬින් මෙවලම් හසුරවමින් ප්ලේට් එක උඩ මැරිලා හිටපු කුකුලන්ටයි මාළුන්ටයි පහර දෙන්න පටන් ගත්තා. ඒක බලන්නම දර්ශනේ !

අපි එදා කෑවේ බෑන්ඩ් එක එක සින්දු ගහන වෙලාවට විතරයි . ඒ මොකද කිව්වොත් බෑන්ඩ් එකේ සද්දේ නැති වෙච්ච වෙලාවට අපේ ටේබල් එකේ සද්දේ.. හරියට නිකන් මහභාරතේ ඇස් දෙක වහන් බැලුවා වගේ තමයි , කඩු හෙළි ගැටෙන සද්දේ විතරයි ඇහෙන්නේ.

සමහර වෙලාවට මම මහන්සියෙන් කපාගන්න චිකන් කෑල්ල කන්න හම්බවෙන්නේ එහා පැත්තේ පුටුවේ එකාට , ඇයි මම ගෑරුප්පුවෙන් මිරිකන මිරිකිල්ලට චිකන් කෑල්ල කොස් ඇටයක් වගේ “හුක්” ගාලා ලිස්සලා ගිහිං එහා පැත්තේ ප්ලේට් එකට වැටෙනවා නේ ! එහා පැත්තේ එකත් උඩින් වැටිච්ච මස් කෑල්ල ගැන උඩ බලලා දෙයියන්ට පින් දීලා කන්න ගන්නකොට උට තට්ටුවක් දාලා ඉනට අත් දෙක තියන් ඉන්නවා මම !

ඩෙසර්ට් එක කන්න ගිහිල්ලත් කෙරි ආතල් එකක් සෙට් වුනා මට , ඒ ප්ලේට් එකේ ඉතුරු වෙච්ච අන්තිම ගස්ලබු කොටු කෑල්ල හැන්දෙන් ගන්න ගිහිං ! වෙන කෑමත් ප්ලේට් එකේ තියෙද්දී නම් ප්‍රශ්නයක් නෑ ඒවාට හේත්තු කරලා හැන්දෙන් බඩු කෑල්ල බිලිබාගන්න පුළුවන් නේ , හැබැයි එකම එක කෑල්ලක් ඉතුරු වුනා කියන්නේ ඒක මාරාන්තික ද්වන්ද සටනක්. මම අර රෝඩ් රනර් කාටුන් එකේ නරියා කුකුලා පස්සේ එලෝනවා වගේ මගේ හැන්ද ගස්ලබු කෑල්ල පස්සෙන්ම අරන් ගියා. ඒත් මම පස්සෙන් එන්න එන්න ඌ ඈතට ලිස්සලා යනවා. මේ විදියට ප්ලේට් එක වටේ වට තුනක් විතර කැරකුනාට පස්සේ මගේ දුක බලන් හිටපු මතගයා මට කියලා දුන්නා හැන්ද හනිකට දෙපැත්තට ගහලා අන්තිම කෑල්ල බිලිබාගන්න හැටි. ඔහොම තමයි ඉතින් මගේ පලවෙනි හැඳි ගෑරුප්පු සටන ඉවර වුණේ.

මට හැබැයි හරියටම හැන්දෙන් ගෑරුප්පුවෙන් කන හැටි “අහු වුණේ” ඔයිට අවුරුදු කීපයකට පස්සේ ඒත් මතගයයි ශාලිතයයි එක්කම MC එකේ ෆුඩ් කෝර්ට් එකේ “මල් පාත්තිය” කාපු දවසේ. මල් පාත්තිය කිව්වේ MC ෆුඩ් කෝර්ට් එකේ වර්තමානයේ Peppers නමින් හැඳින්වෙන කඩේ තිබුණ ෆ්‍රයිඩ් රයිස් එකට ( මතගයා දාලා තිබුණු නම ). ඒ රයිස් ප්ලේට් එකේ තිබුනේ ෆ්‍රයිඩ් රයිස් , බුල්ස් අයි එකක් , සොසේජස් කරල් තුනක් සහ මල් පාත්තිය ලෙසින් නම ලැබීමට හේතු වෙච්ච පතරංග කෝල්ස්ලෝ සැලඩ් පදාසයක්. ඕක කාපු දවසේ මතගයා මට ගොඩක් ටෙකිනික් කියලා දුන්නා , ගෑරුප්පුවෙන් හැන්දට කෑම ලෝඩ් කරලා කන සරල ටෙක්නික් එක එදා තමයි මම ඉගෙන ගත්තේ.

කොහොමහරි එදායින් පස්සේ මට හැන්දෙන් ගෑරුප්පුවෙන් කන එක පොඩ්ඩක් සෙට් වුනා. නැවත වතාවක් මට පොඩ්ඩක් හැඳි ගෑරුප්පු හරඹේ කොර වුණේ ඊට අවුරුදු ගානකට පස්සේ වැඩපලේ වැඩකට ඒරොප්පේ යන්න වුනු අවස්ථාවේ තමයි. ඒකට හේතුව ගොඩක් සුද්දෝ හැන්දක් පාවිච්ච නොකර ගෑරුප්පුව සහ පිහියෙන් කෑමට හුරු වෙලා තිබීම , කඩේකට ගියත් උන් දෙන්නේ පිහියයි ගෑරුප්පුවයි විතරයි. ඒකත් හැබැයි ටික වෙලාවක් ගියාම මට අහුවුණා , කොහොමත් සුද්දෝ කන කෑම හැටියට හැන්දක් ඇත්තටම වැඩිය අවශ්‍ය නෑ.

මේ වනවිට නම් හැඳි ගෑරුප්පු සම්බන්දයෙන් මම අනුගමනය කරන්නේ සරල ප්‍රතිපත්තියක් , ඉස්සර වගේ හැන්දෙන් ගෑරුප්පුවෙන් අමාරුවෙන් කන්න හීනමානයක් මට දැන් නෑ. සමහර කෑම වර්ග නම් ඇත්තටම හැන්දෙන් කන්න ලේසියි අතින් කනවට වඩා. ඒ වගේ ඒවා මම හැන්දෙන් කනවා. හැබැයි රයිස් ඇන්ඩ් කරි , බුරියානි , නාන් වගේ රොටි වර්ග ආදිය නම් හැන්දෙන් කනවා කියන්නේ ඒ කෑමටත් කරන අපහාසයක් . මොකද ඒවායේ නියම ආතල් එක ගන්න නම් අතින්ම අනාගෙන කන්න ඕනේ නිසා. ඒ වගේ කෑම තියෙන වෙලාවට නම් මම ලොවෙත් වේටර් මල්ලි කෙනෙක්ට කියලා වතුර එකක් ගෙන්නාගෙන අතින් කනවා. මොකෝ බුරියානියක් හැන්දෙන් කනවා වගේ පොන්න කමක් මේ තුන් ලෝකෙම නැති නිසා