මම ඉස්කෝලේ යන කාලේ ඉඳන්ම මෙටල් සංගීතයට ටිකක් ප්‍රිය කළා. ඉතින් මගේ කාමරේ තිබ්බ CD සහ කම්පියුටරේ තිබ්බ mp3 බහුතරයක් මෙටල් සින්දු තමයි තිබුනේ. කාමරේ අලවන් හිටියෙත් ඒ කාලේ සන්ඩේ ටයිම්ස් එකේ ( හෝ ඔබ්සර්වර් එකේ ) සංගීත අතිරේකෙන් කපාගත්ත රොක් බෑන්ඩ් වල චායාරූප. ඇත්තටම 2000 ගණන් වල මුල හරියේ ලංකාවේ රොක් සීන් එකේ ලොකු පිබිදීමක් තිබුණා මගේ ටිකිරි මොලේට දැනිච්ච විදියට නම් , ඒ ගැන පස්සේ කියන්නම්කො. කොහොමහරි ඔහොම තමයි ඉතින් මගේ තරුණ ජීවිතේ සංගීත රුචිකත්වය තිබුනේ.
කරුණු කාරණා ඔහොම තියෙද්දී මම එක දවසක් කැම්පස් ඇරිලා ගෙදර ආවා , මම හිතන්නේ 2009 හෝ 2010 අවුරුද්දේ දවසක්. මම කාමරේ ඇරගෙන ඇතුලට එනකොටම මෙන්න බොලේ අපේ අම්මා , මගේ ක්‍රියේටිව් 2.0 සබ් එකේ , කන පැලෙන්න සද්දේ දාගෙන මෙටල් සින්දුවක් අහනවා ! ඒකත් මේ ලයිට් රොක් එකකුත් නෙමෙයි ටිකක් විතර හෙවී සද්දයක් තිබ්බ Black Label Society ලගේ සින්දුවක් තමයි අම්මා ෆුල් බ්ලාස්ට් දාගෙන හිටියේ ! අම්ම මොන ලෝකෙන්ද මෙටල් ෆෑන් කෙනෙක් වුණේ කියලා මම බයෙන් බිරාන්ත වෙලා බලන් හිටියා ! මම හිතන්නේ මම කාමරේ දොර අරිනකකොට සාතන් කාමරේ ඇතුලේ වාඩි වෙලා හිටියත් මට ඒ තරම් ශොක් එකක් එන එකක් නෑ
“අම්ම කොහොමද Black Label Society ලගේ සින්දු අහන්නේ??” මම ඇහුවා ඉතින් තක්බීර් වෙලා..
එතකොට තමයි අම්මා කිව්වේ “ආහ්.. ඒ කවුද කියල නම් මම දන්නේ නෑ. හැබැයි මේක පරණ සින්දුවක් නේ , නීල් යන්ග් ගේ" කියලා...
බලන් ගියාම අම්මා ඒ අහපු සින්දුව , මේ පහලින් දාල තියෙන එක , ඒක නීල් යන්ග් ගේ පරණ සින්දුවක් අම්මලාගේ කාලේ ආපු !
.............................
ඇත්තටම නීල් යන්ග් කියන්නේ කව්ද කියලවත් මම ඒ කාලේ දනන් හිටියේ නෑ. අපි ඉස්සර හිතුවේ හෙවී වෙන තරමට තමයි බෑන්ඩ් එක ‘පොරක්’ වෙන්නේ කියලා. ඒත් දැන් දැන් නීල් යන්ග් ගේ සින්දු මම ටික ටික අහනවා. එතකොට මට හිතෙනවා පසු කාලීනව ආපු ගොඩක් හෙවී සංගීත ආර වලට නීල් යන්ග් වගේ අය ඒ කාලේ ගහපු සින්දු හේතු වෙන්න ඇති කියලා. මොකද උගේ සින්දු වල තියෙන්නේ අමුතුම වයිබ් එකක්.
ෆන් ෆැක්ට් - “It’s better to burn out than to fade away” – Kurt Cobain , මේ වැකිය මම දැකලා තියෙනවා ගොඩක් ඔන්ලයින් පෝස්ට් වල. ඔය වැකිය කර්ට් කෝබේන් උගේ අවසන් ලියුමේ ලියපු එකක් , ඒක නිසා ඒකෙ කතෘ අයිතිය උට තමයි ගිහිං තියෙන්නේ. හැබැයි බලන් ගියාම ඕකත් නීල් ගේ Hey Hey , My My කියන සින්දුවේ කැල්ලක්.
No comments:
Post a Comment