Friday, September 20, 2019

හැඳි ගෑරුප්පු වලින් කෑම

හැඳි ගෑරුප්පු වලින් කෑම යනු ලාංකික අපිට විටෙක වදයක් ද විටෙක පඩත්තර කම ප්‍රදර්ශනය කිරීමක් ද වන අපූරු ක්‍රියාවක්.

පෞද්ගලිකව මට නම් තරුණ කාලේ හැන්දෙන් ගෑරුප්පුවෙන් කන්න තිබුනේ පුදුම බයක්! ඒ බය මට විතරක් නෙමෙයි මගේ වයසේ යාළුවො හැමෝටම වගේ තිබුණා. භයානක හැඳි ගෑරුප්පු රාස්සයා සමග මගේ ජීවිතයේ පලවෙනි සටන තිබුනේ මම 12 වසරේ ඉන්න කාලේ. ඒ මගේ අසල්වැසි පාප මිත්‍ර ශාලිතයාගේ අක්කගේ වෙඩිම කොළඹ හෝටලේක පැවැත්වෙනවා කියලා අපිට ආරාධනා ලැබිච්ච දවසේ. බොරු කියන්න ඕනේ නෑ වෙඩිම දවසේ උදේ ඉඳන්ම මම එලබීමට නියමිත හැඳි ගෑරුප්පු හරඹය ගැන සැහෙන්න චකිතයකින් හිටියේ !

සාමාන්‍යයෙන් තරුණ වයසේ කොල්ලෙක්ට වෙඩිමක් කිව්වම ඒ කාලේ ඉතින් වෙඩිම එනකන් නේ බලන් ඉන්නේ නොමිලේම රස කෑමයි අරක්කු ටිකයි කන්න බොන්න. හැබැයි මේ වෙඩිමේ කන්න තියෙන්නේ හැන්දෙන් ගෑරුප්පුවෙන් බවත් අපි හැමෝම එහෙම කෑ යුතු බවත් ශාලිතයා කලින්ම අණ කිරීම නිසා මම මේකෙන් බඩ කට පුරා කෑමේ ආසාව කලින්ම අත ඇරගත්තා.

වෙඩිම දවසේ උදේම අපි උඩ්ඩාලගේ ගෙදරට රැස් වුණේ වෙඩිම කරා පිටත් වෙන්න. එතැනදිත් මම අනිත් උන් එක්ක කියෙව්වෙම මේ හැඳි බිය ගැන! ඒ වෙලාවේ හැබැයි යන්තම් අපේ පිනට පහල වෙච්ච ගැලවුම්කරුවානෙක් වෙච්ච මතගයා අපිට හැන්දෙන් කෑම ගැන පොඩි ක්වික් කුප්පියක් දැම්මා ! මතගයා කියන්නේ අපේ වයසේ කොල්ලෙක් ඌ හැබැයි ඒ කාලේ හොටෙල් ස්කුල් එකේ තමයි ඉගෙන ගත්තේ , ඒ නිසා උට ඔය ශිල්ප සතර ගැන දැනුමක් තිබ්බා. මතගයගේ prep talk , strategy අහලා අපි කුලියට ගත්ත වෑන් එකෙන් වෙඩිමට බැස්සේ හරියට නිකන් අර හොලිවුඩ් ෆිල්ම් වල SWAT ටීම් එකක් ලොක්කගේ කතා අහලා “ඩුග්” ගාලා දොරවල් ඇරගෙන වෑන් එකේ පිටිපස්සෙන් බහිනවා වගේ.

වෙඩිමට ගිහිං ඔන්න අන්තිමට කාලකන්ණි කන මොහොත උදා වුනා , බොහොම අමාරුවෙන් අපි කට්ටියත් “චටුස්” “පුටුස්” හඬින් මෙවලම් හසුරවමින් ප්ලේට් එක උඩ මැරිලා හිටපු කුකුලන්ටයි මාළුන්ටයි පහර දෙන්න පටන් ගත්තා. ඒක බලන්නම දර්ශනේ !

අපි එදා කෑවේ බෑන්ඩ් එක එක සින්දු ගහන වෙලාවට විතරයි . ඒ මොකද කිව්වොත් බෑන්ඩ් එකේ සද්දේ නැති වෙච්ච වෙලාවට අපේ ටේබල් එකේ සද්දේ.. හරියට නිකන් මහභාරතේ ඇස් දෙක වහන් බැලුවා වගේ තමයි , කඩු හෙළි ගැටෙන සද්දේ විතරයි ඇහෙන්නේ.

සමහර වෙලාවට මම මහන්සියෙන් කපාගන්න චිකන් කෑල්ල කන්න හම්බවෙන්නේ එහා පැත්තේ පුටුවේ එකාට , ඇයි මම ගෑරුප්පුවෙන් මිරිකන මිරිකිල්ලට චිකන් කෑල්ල කොස් ඇටයක් වගේ “හුක්” ගාලා ලිස්සලා ගිහිං එහා පැත්තේ ප්ලේට් එකට වැටෙනවා නේ ! එහා පැත්තේ එකත් උඩින් වැටිච්ච මස් කෑල්ල ගැන උඩ බලලා දෙයියන්ට පින් දීලා කන්න ගන්නකොට උට තට්ටුවක් දාලා ඉනට අත් දෙක තියන් ඉන්නවා මම !

ඩෙසර්ට් එක කන්න ගිහිල්ලත් කෙරි ආතල් එකක් සෙට් වුනා මට , ඒ ප්ලේට් එකේ ඉතුරු වෙච්ච අන්තිම ගස්ලබු කොටු කෑල්ල හැන්දෙන් ගන්න ගිහිං ! වෙන කෑමත් ප්ලේට් එකේ තියෙද්දී නම් ප්‍රශ්නයක් නෑ ඒවාට හේත්තු කරලා හැන්දෙන් බඩු කෑල්ල බිලිබාගන්න පුළුවන් නේ , හැබැයි එකම එක කෑල්ලක් ඉතුරු වුනා කියන්නේ ඒක මාරාන්තික ද්වන්ද සටනක්. මම අර රෝඩ් රනර් කාටුන් එකේ නරියා කුකුලා පස්සේ එලෝනවා වගේ මගේ හැන්ද ගස්ලබු කෑල්ල පස්සෙන්ම අරන් ගියා. ඒත් මම පස්සෙන් එන්න එන්න ඌ ඈතට ලිස්සලා යනවා. මේ විදියට ප්ලේට් එක වටේ වට තුනක් විතර කැරකුනාට පස්සේ මගේ දුක බලන් හිටපු මතගයා මට කියලා දුන්නා හැන්ද හනිකට දෙපැත්තට ගහලා අන්තිම කෑල්ල බිලිබාගන්න හැටි. ඔහොම තමයි ඉතින් මගේ පලවෙනි හැඳි ගෑරුප්පු සටන ඉවර වුණේ.

මට හැබැයි හරියටම හැන්දෙන් ගෑරුප්පුවෙන් කන හැටි “අහු වුණේ” ඔයිට අවුරුදු කීපයකට පස්සේ ඒත් මතගයයි ශාලිතයයි එක්කම MC එකේ ෆුඩ් කෝර්ට් එකේ “මල් පාත්තිය” කාපු දවසේ. මල් පාත්තිය කිව්වේ MC ෆුඩ් කෝර්ට් එකේ වර්තමානයේ Peppers නමින් හැඳින්වෙන කඩේ තිබුණ ෆ්‍රයිඩ් රයිස් එකට ( මතගයා දාලා තිබුණු නම ). ඒ රයිස් ප්ලේට් එකේ තිබුනේ ෆ්‍රයිඩ් රයිස් , බුල්ස් අයි එකක් , සොසේජස් කරල් තුනක් සහ මල් පාත්තිය ලෙසින් නම ලැබීමට හේතු වෙච්ච පතරංග කෝල්ස්ලෝ සැලඩ් පදාසයක්. ඕක කාපු දවසේ මතගයා මට ගොඩක් ටෙකිනික් කියලා දුන්නා , ගෑරුප්පුවෙන් හැන්දට කෑම ලෝඩ් කරලා කන සරල ටෙක්නික් එක එදා තමයි මම ඉගෙන ගත්තේ.

කොහොමහරි එදායින් පස්සේ මට හැන්දෙන් ගෑරුප්පුවෙන් කන එක පොඩ්ඩක් සෙට් වුනා. නැවත වතාවක් මට පොඩ්ඩක් හැඳි ගෑරුප්පු හරඹේ කොර වුණේ ඊට අවුරුදු ගානකට පස්සේ වැඩපලේ වැඩකට ඒරොප්පේ යන්න වුනු අවස්ථාවේ තමයි. ඒකට හේතුව ගොඩක් සුද්දෝ හැන්දක් පාවිච්ච නොකර ගෑරුප්පුව සහ පිහියෙන් කෑමට හුරු වෙලා තිබීම , කඩේකට ගියත් උන් දෙන්නේ පිහියයි ගෑරුප්පුවයි විතරයි. ඒකත් හැබැයි ටික වෙලාවක් ගියාම මට අහුවුණා , කොහොමත් සුද්දෝ කන කෑම හැටියට හැන්දක් ඇත්තටම වැඩිය අවශ්‍ය නෑ.

මේ වනවිට නම් හැඳි ගෑරුප්පු සම්බන්දයෙන් මම අනුගමනය කරන්නේ සරල ප්‍රතිපත්තියක් , ඉස්සර වගේ හැන්දෙන් ගෑරුප්පුවෙන් අමාරුවෙන් කන්න හීනමානයක් මට දැන් නෑ. සමහර කෑම වර්ග නම් ඇත්තටම හැන්දෙන් කන්න ලේසියි අතින් කනවට වඩා. ඒ වගේ ඒවා මම හැන්දෙන් කනවා. හැබැයි රයිස් ඇන්ඩ් කරි , බුරියානි , නාන් වගේ රොටි වර්ග ආදිය නම් හැන්දෙන් කනවා කියන්නේ ඒ කෑමටත් කරන අපහාසයක් . මොකද ඒවායේ නියම ආතල් එක ගන්න නම් අතින්ම අනාගෙන කන්න ඕනේ නිසා. ඒ වගේ කෑම තියෙන වෙලාවට නම් මම ලොවෙත් වේටර් මල්ලි කෙනෙක්ට කියලා වතුර එකක් ගෙන්නාගෙන අතින් කනවා. මොකෝ බුරියානියක් හැන්දෙන් කනවා වගේ පොන්න කමක් මේ තුන් ලෝකෙම නැති නිසා


2 comments:

  1. කොයි දිපංකරේ ගියත් අපි හොද හිංගලයෝ බොලව් හෙල පුරුද්දට ඉතිං අතිං අනුභව තමයි.

    ReplyDelete