ජනතා බාබර්ස්

1985 වර්ෂයේ සති මැද දවසක දීප්තිමත් උදෑසනකි.

සමන්ත උදෑසනින්ම පැමිණ "ජනතා බාබර්ස්" සැලූනය වසා තිබුණු ලෑලි දොර පලු පසෙකට කොට , කොස්සක් රැගෙන අතු පතු ගෑමට පටන් ගත්තේය. සාමාන්‍යයෙන් සෑම සැලූනයකම වාගේ තිබුණු සාම්ප්‍රදායික "සැලූන් දොරවල්" ජනතා බාබර්ස් හි ද තිබුණු නමුත් රාත්‍රියට වසා තැබීමට එයට ඉදිරියෙන් තවත් ලෑලි දොරවල් පවුරක් තිබුනේය. වැඩි ආරක්ෂාව පිණිස සමන්ත රෑට නිදාගත්තේද සැලූනය තුලමය.

අවුරුදු 25ක පමණ වයසක් වූ සමන්ත ජනතා බාබර්ස් හි වැඩට ඇවිත් වැඩි කලක් නැත. දකුණු පළාතේ කොහෙදෝ මන්දා ගමක සිට පැමිණි ඔහු සැලූනයේ හිමිකරු වූ ස්ටැන්ලි අයියා පුවත්පතක දැමූ ඇබෑර්තුවක් දැක මෙහි වැඩට පැමිණියෙකි. අහිංසක ගති පැවැතුම් , සුහදශීලී කතාබහ සහ මහන්සි වී පිළිවෙලට වැඩ කරන තරුණයෙක් නිසා ඔහු ඉක්මනින්ම හිමිකරු ගේ හිත දිනාගත්තේය.

"සමන්ත උඹ ඔය බෝඩිම් වලට සල්ලි නාස්ති කරන්න ඕනේ නෑ. උඹට ඕනේ නං මෙහෙම නිදාගනින් රෑට.." හිමිකරු ස්ටැන්ලි අයියා එසේ පැවසුවේ නොමිලේම සමන්තට කියා රාත්‍රියට සැලූනය මුර කරගැනීමට වූවත් සමන්ත එයට කැමති වූයේ එය තමාටද ඉතුරුවක් වූ බැවිනි.

අහු මුළු වල තිබුණු වැලි කැට සහ කෙස් කොට කොස්සෙන් එකතු කොට එලියට අතුගා දමනවාත් සමගම ස්ටැන්ලි අයියාද සැලූනයට පැමිණියේ සුරුට්ටුවක් පත්තු කරගෙනය.

"උඹ කෑවද උදේට ?"

"ඔව් අයියේ මම උදෙන්ම කෑවා.." කොස්ස ගසා දමමින් සමන්ත පැවසුවේය.

සතියේ දිනක උදෑසනක් වූ නිසා අද සැලූනයට එතරම් සෙනගක් නැත. ජනතා බාබර්ස් සැලූනයේ කොණ්ඩය කැපීම කලේ සමන්ත සහ හිමිකරු ස්ටැන්ලි අයියා දෙදෙනා විසිණි. අවුරුදු ගණනක් තිස්සේ සැලූන් රස්සාව කල ස්ටැන්ලි අයියා කොණ්ඩා රැවුල් කැපීමේ ශිල්පයේ විශේෂඥයෙකි. සැලූනයට එන බොහෝ දෙනා ස්ටැන්ලි අයියාටම කියා කොන්ඩේ කපවාගැනීමට කැමැත්තක් දැක්වූයේ එබැවිනි. සමන්ත කොල්ලාගේ ශිල්පයද වරදක් නැත , නමුත් ඔහු තවම අලුත් නිසා ගොඩක් අය ඔහුගේ වැඩ ගැන තවම දැන සිටියේ නැත.

උදෑසන 9 පමණ වන විට දවසේ පලවෙනි පාරිභෝගිකයා සැලූනයට සේන්දු විය. ඒ හන්දියේම කඩයක් කල මෙන්ඩිස් අයියා යි.

"ආ ස්ටැන්ලි අයියා.. සමන්ත මල්ලි.. කොහොමද.. "

"ඉන්නවා මෙන්ඩිස් අයියේ.. " සමන්ත ඉඳ ගෙන සිටි අසුනෙන් නැගිට පැවසුවේ හිනාවක් ද දමමින් ය. ස්ටැන්ලි අයියා කියවමින් සිටි පත්තරය මදක් පහත් කොට මෙන්ඩිස්ට හිසෙන් ආචාර කළේය.

"ස්ටැන්ලි අයියේ.. කොන්ඩේ කපා ගන්න ඕනේ බං.. හෙට අර අපේ කඩේ වැඩකරන දෙමල කොල්ලා ශිවා.. උගේ මගුල් ගෙදර නේ.. බදුල්ලේ තියෙන්නේ බං යන්න ගියාමත් එපා වෙනවා , ඒත් ඉතින් නොයත් බෑ නේ.."  මෙන්ඩිස් පැවසුවේ සමන්තගේ පිටට තට්ටුවක් දමන ගමන්ය. සමන්තද හිස වනා "හ්ම්ම්" කියා එය අනුමත කළේය.

බාබර් පුටුවේ "දොහ්" ගා පතිත වූ මෙන්ඩිස් කන්නාඩියෙන් තමන්ගේ හැඩ බැලුවේය. "ස්ටැන්ලි අයියේ... කපනවකෝ හොඳ ඉස්ටයිල් එකක්.. රැවුලත් පොඩ්ඩක් කොට කරගන්න ඕනේ කතුරෙන්.." දිගට වැවුණු යටි රවුලද අත ගාමින් හේ පැවසුවේය.

"හරි" ස්ටැන්ලි අයියා සුදු රෙද්දක් ගෙන මෙන්ඩිස් ගේ කරවටා දමමින් වැඩේ පටන් ගත්තේය.

සමන්තද කරන්නට දෙයක් නැති කමට ස්ටැන්ලි අයියා කියවමින් සිටි පත්තරය අතට ගෙන පෙරලන්නට ගත්තේය.

"ජර බරාස් !!!"

සැලූන් දොර වැරෙන් විවෘත වන හඬ සමගම සමන්ත හිස ඔසවා බැලුවේය.

"දග් බග් දග් බග්" හඬින් දොර පලු දෙක තවමත් දෙපැත්තට වැනෙයි.

උදෑසන හිරු එලිය දොර අතරින් ඇස් පොට්ට කරවමින් සැලූනය ඇතුලට එල්ල වී ඇත.

ඒ එලිය අතරින් සුදු සරමක් සහ සුදු අත් කොට කමිසයකින් සැරසුණු උස මහත සද්ධන්ත මිනිසෙක් සැලූනය තුල පෙනී සිටියේය ! ගිණි පුපුරක් මෙන් දැල්වුණු දුම් වැටියක් යෝධ මිනිසා මුවේ රුවාගෙන සිටියේය. ගෙලේ නැව් කඹයක් මෙන් ඝනකම විශාල රිදී මාලයකි. අවට කිසිවෙක් තඹ සතයකට මායිම් නොකළ යෝධ මිනිසා තම දුම් වැටිය සැලුන් බිමට විසිකොට පයින් පෑගිය.

"ස්ටැන්ලි අයියේ.. කොන්ඩේ පොඩ්ඩක් කපාගන්න ආවේ"

යෝධ මිනිසා කතා කෙරුවේය.

"අප්පට සිරි මේ අපේ ගමනායක මහත්තය නේ.. එන්න එන්න ඇතුලට.."

ස්ටැන්ලි අයියා මෙන්ඩිස් ගේ කොන්ඩේ කැපීමද නවත්වා කතුරත් පනාවත් උස්සාගෙනම යෝධයා ලඟට පැමිණියේ යටහත් පහත් ලීලාවෙන්ය. කොණ්ඩයේ පැත්තක් පමණක් කපා ගෙන සිටි මෙන්ඩිස්ද "මේ මොන බම්බුවක් ද මගේ කොන්ඩේ කපලා ඉවරකරහන් මිනිහෝ" පන්නයේ බැල්මක් දාගෙන අමුත්තා දෙසත් ස්ටැන්ලි අයියා දෙසත් මාරුවෙන් මාරුවට බැලුවේය.

"හම්මේ අවුරුදු කීයකින් ද මේ දැක්කේ... මොකෝ මේ පැත්තේ කාලෙකට පස්සේ ??" ස්ටැන්ලි අයියා තොරතුරු විමසුවේ කරමින් සිටි වැඩය සම්පූර්ණයෙන්ම අමතක වුනා මෙනි.

"ආවා මේ රජමහ විහාරේ පැත්තට යන්න.. පොඩි වැඩකට.. කොන්ඩේ පොඩ්ඩක් කපාගන්න කියලා ආවේ , පන්සලට යනකොට පිළිවෙලට යන්න එපැයි.. "

"ඒක හරි ඒක හරි හෙහ් හෙහ්.. හරි මහත්තයා කපමු.. එන්න.." ස්ටැන්ලි අයියා දෙවෙනි බාබර් පුටුව අතින් ගසා දමමින් පැවසුවේ කලබලයෙන්ය..

"එහෙම්... එහෙ එහෙම්.." කොණ්ඩයේ පැත්තක් පමණක් කපාගෙන මෑතින් වාඩි වී සිටි මෙන්ඩිස් උගුර පාදන ශබ්දය ඇසුණේය..

යෝධ අමුත්තා ඒ දෙස එක්වරම බැලුවේ කෝපාවිෂ්ට වූවෙකු මෙන්ය !

ඒ බැල්මට බයවුණු මෙන්ඩිස්ද ස්ටැන්ලි අයියා දෙස බැලුවේ අසරණ අන්දමටයි.

නමුත් එක ක්ෂණයෙන් අමුත්තාගේ කෝපාවිෂ්ට බැල්ම සන්සුන් එකකට වෙනස් විය..

"වැඩක් කරන ගමන්ද හිටියේ??" අමුත්තා ඇසුවේ මෙන්ඩිස්ව හිසෙන් පෙන්වන ගමන්ය.

"ඔව් ගමනායක මහත්තයා මේ එක වැඩක් කර කර හිටියේ මේ... මේ ... මේ  .. කමක් නෑ ..මේ.." ස්ටැන්ලි අයියා දෙගිඩියාවෙන් ගොත ගසන්නට විය..

සාමාන්‍යයෙන් සන්සුන් ගති පැවැතුම් ඇති ස්ටැන්ලි අයියා මෙලෙස කලබල වීම සමන්තද පසෙක සිට බලා සිටියේ පුදුමයෙන් ය.

"කමක් නෑ.." යෝධ අමුත්තා අත ඔසවමින් පැවසීය.

"මට පොඩ්ඩක් හදිස්සියි.. මම පන්සලේ ඉන්න ඕනේ තව පැය බාගයක් ඇතුලත.."

අමුත්තා සමන්තගේ හිසේ සිට පාදාන්තය දක්වා බැල්මක් හෙලුවේය. "මේ ගෝලයද??" මහපට ඇඟිල්ලෙන් සමන්තව පෙන්වමින් අමුත්තා විමසීය.

"ඔව් ඔව් මහත්තයා.. මේ සමන්ත මගේ ගෝලයා.. හැබැයි හොඳ වැඩකාරයා.. හරි පිළිවෙලයි වැඩ.. ඔ.."

"හරි මම එහෙනම් මෙයාට කියලා කපා ගන්නම්.. මට කොහොමත් ඉක්මනටම යන්න ඕනේ.." අමුත්තා දෙවෙනි බාබර් පුටුවේ වාඩි වෙන ගමන් පැවසුවේය..

ස්ටැන්ලි අයියාද "ආ හරි සර්" කියන්නාක් මෙන් බයාදු ලෙස ඔලුව වනමින් ඉන්පසුව සමන්ත දෙස බලා වැඩේ පටන් ගන්නා ලෙසට වැරෙන් ඔලුවෙන් සන් කළේය !

සමන්තද පත්තරය පසෙක දමා හනි හනිකට දිව ගොස් අලුත්ම සුදු රෙද්දක් රැගෙන විත් අමුත්තාගේ කරවටා දැම්මේය.. මේ අත්බූත අමුත්තා කව්ද කියා සමන්ත දන්නේ නැත, ඔහුව දැක්කේද අදමයි, මෙන්ඩිස්ද ඔහුව හඳුනාගත් ස්වභාවයක් පෙන්නුවේ නැති නිසා මේ අමුත්තා ටවුටම පිටින් ආ කෙනෙක් විය හැකි බව සමන්ත සැක කළේය. නමුත් එක දෙයක් නම් සමන්තට සැක නැත , ඒ මේ අමුත්තා කව්රු වූවත් ඔහු බලගතු පුද්ගලයෙක් විය යුතු බවයි. නැතිනම් ස්ටැන්ලි  අයියා මොහුට මෙතරම් දෙකට නැවෙන්නේ නැත.

"මල්ලි.." අමුත්තා කණ්ණාඩියෙන්ම සමන්ත දිහා බලාගෙන කතා කළේය.

"ඔව් මහත්තයා.. කොහොමද කපන්න ඕනේ.." සමන්ත ප්‍රසන්න හිනාවක්ද සමග අසා සිටියේ කතුර චිස් චිස් ගා ඒකට අතුල්ලන ගමන්ය.

"මල්ලි.. කොන්ඩේ හොඳටම කොට කරන්න.. පුළුවන් තරම් කොටට. රැවුල...." රැවුල අතගාමින් කල්පනා කල අමුත්තා ".. රැවුල පස්සේ බලමු.. කොන්ඩේ කොටටම කපනවා.." යයි විධානය කළේය..

"හරි මහත්තයා.." යයි පැවසු සමන්ත ඉතාමත්ම උනන්දුවෙන් අමුත්තාගේ කොණ්ඩය කපන්නට ගත්තේය.. මෙන්ඩිස්ගේ කොණ්ඩය කපමින් සිටි ස්ටැන්ලි අයියාද සමන්ත දෙස වරින් වර බලමින් ඇස් දෙකෙන් ඔහුට මොනාවද කියන්න තනනවා මෙනි.

සමන්ත යුහුසුළුව අමුත්තාගේ කොණ්ඩය කොට කිරීමට පටන් ගත්තේය..

"ගඟ අද්දර මා සිහිල් සෙනේ සැනහී.........." බාබර් සාප්පුවේ පරණ රේඩියෝවෙන් හෙමිහිට ගීතයක් වාදනය වේ.

සාමාන්‍යයෙන් තමා කොණ්ඩය කපන පාරිභෝගිකයන් සමග සතුටු සාමිච්චියේ යෙදීම ඕනෑම බාබර්වරයෙකුගේ සිරිතයි. බොහෝ බාබර්වරු පාරිභෝගිකයන් අල්ලා ගන්නේද තමාගේ මේ කතාවෙනි. සමන්තද ඒ පෞරාණික සිරිත නොඅඩුව අනුගමනය කල බාබර්වරයෙකි. ස්වාභාවයෙන්ම ඔහුට ලැබී තිබුනේ කුලුපගු කතා විලාසයකි.

"මහත්තයා මේ පැත්තෙද ?? මීට කලින් දැකලා නෑ... " සමන්ත අමුත්තාගෙන් ඇසුවේ ඔහුව කතාවට අල්ලාගැනීමේ අදහසින්. සමන්තගේ ප්‍රශ්නය කනවැකුණු විගස එහා පැත්තේ සිටි ස්ටැන්ලි අයියා ඔහු දෙස හැරී බැලුවේ කනට ඇසිඩ් බින්දුවක් වැටුණු කලක මෙනි ! නැවතත් ස්ටැන්ලි අයියා සමන්තට ඇස් දෙකෙන් මොනාවද කියන්නට තැත් කළේය.

"හ්ම්ම්..." අමුත්තාගේ උත්තරය එපමණකි..

"මහත්තයා පන්සලට යන්නේ.. මොකක් හරි පින්කමක් ද ??"

"හ්ම්ම්.. ඔව්"

චටස් චටස් චටස් හඬින් සමන්තගේ කතුර යුහුසුළුව අමුත්තාගේ කොණ්ඩය පුරා දිව යයි.

"දැන්නම් වැස්ස පොඩ්ඩක් අඩු කළා.. පහුගිය ටිකේ මාර වැස්සක් නේ තිබ්බේ මහත්තයා.."  දැන්නම් ස්ටැන්ලි අයියාගේ ඇස් දෙක ඔහුගේ හිස්කබලෙන් එලියට පනින්නාක් මෙනි ! ස්ටැන්ලි අයියා දෑසින් කියන්නට තනන දේ නොතේරෙන සමන්ත දිගටම කොණ්ඩය කපමින් කතා කරයි.

"හ්ම්ම්'.." අමුත්තාගේ පිළිතුර එපමණකි.

චට චටස් චට චටස් .. ටස් ටස් ටස් ! තමාගේ කතුරු හරඹය අහවර කල සමන්ත තමාගේ වැඩය දෙස මදක් බලා සිටියේ ප්‍රතිමාවක් අහවර කල මූර්ති ශිල්පියෙක් මෙනි. තරමක් දිගට වැවී තිබුණු අමුත්තාගේ කොණ්ඩය සමන්ත කොට කර තිබුනේ පිටුපසින් මදක් කොණ්ඩය ඉතුරු වෙන ලෙසිනි. මේ කොන්ඩ විලාසිතාව එකල බොහෝ ජනප්‍රිය එකක් වූ නිසා අමුත්තා එයට කැමති වේ යයි ඔහු සිතුවේය. අනික මේ විලාසිතාව ඔහුට කදිමට ගැලපේ.

"මහත්තයා කොන්ඩේ මේ ගානට හොඳයි නේද..." සමන්ත විමසුවේ අමුත්තාගේ ගෙල වටා දැමූ සුදු රෙද්ද ඉවත් කරමින් එය ගසන ගමන්ය.. එලියට ගොස් රෙද්ද හොඳින් ගසා දැමූ සමන්ත නැවතත් ඇතුලට පැමිණියේය. කන්නාඩියෙන් තමාගේ කොණ්ඩය දෙස බැලු අමුත්තාගේ මුහුණට නොරිස්සුම්සහගත බැල්මක් ආරුඩ විය.

"මේ මදි අයිසේ.. මම තමුසෙට කිව්වේ හොඳටම කොට කරන්න කියලනේ.. මේක බින්දුවටම කොට කරනවා පිටිපස්සෙන්.." අමුත්තා ගුගුලේය.

"මහත්තයා හැබැයි මේ ගානට ගැලපෙනවා මහත්තයට.. අපි පොඩ්ඩක් මෙහෙම තියලා බලමුද.. අලුත් පෙනුමක් නේ මහත්තයා.." සුදු රෙද්ද දෙකට නවමින් සමන්ත පැවසුවේ ප්‍රසන්න හිනාවකින් මුව සරසා ගන්නා ගමන්ය..

ස්ටැන්ලි අයියා තමා දෙස මොනවාදෝ කියමින් ඇවිදගෙන එනවා සමන්ත ඇහේ කොනකින් දැක්කේය. ඒ දෙස හැරී බලනවාත් සමගම..

"චටාස්!!!!!!!!"

හෙන ගහන්නක් මෙන් තමාගේ කම්මුල මත පතිතවූ අතුල් පහරින් සමන්ත විසිවී ගොස් ඇද වැටුනේ බංකුවක් ද පෙරලාගෙනය!

වියරු වැටුණු අමුත්තා සමන්තගේ කමිස කොලරයෙන් අල්ලාගෙන ඔහු ඔසවා ගත්තේය !!!

"මේ හුත්තෝ.. තෝ පණ්ඩිතකම් නැතුව මම කියන විදියට කපහන්!" නැවතත් වතාවක් ඔහුට පහරක් දීමට අමුත්තා මිට මොලවා ගත් නමුත් ස්ටැන්ලි අයියා ඒ වනවිට දුවගෙන විත් ඔහුගේ අතේ එල්ලුණේය..

"හරි හරි ගමනායක මහත්තයා.. අනේ පොඩ්ඩක් ඉන්නකෝ.. එයා දන්නේ නෑ නේ මහත්තයා ගැන.. "

මෙන්ඩිස් ද සුදු රෙද්දත් කරවටා ඔතාගෙනම එතැනට පැමිණ අමුත්තාට ඇවිටිලි කරන්නට පටන් ගත්තේය. "මහත්තයා අත ඇරලා දාන්න මහත්තයා.."

ස්ටැන්ලි අයියාගේ අත වරෙන් ගසා දැමූ අමුත්තා ගැඹුරෙන් හුස්ම කීපයක් පිට කළේය..

ඉන් පසු ටික වේලාවක් බිම බලාගෙන ඉඳ සාක්කුවෙන් දුම් වැටියක් ගෙන් එය පත්තු කරගත්තේය..

ඔහු සන්සුන්වීමට උත්සහ දරණා ආකාරයක් සමන්තට පෙනුනි.

"ස්ටැන්ලි.. "

"මුට කියලා දියන් මම කව්ද කියලා.. අපි මේ පාඩුවේ පැත්තකට වෙලා ජීවත් වෙලා ඉන්න හදනකොට ආයෙත් යකා අවුස්සගන්න එන්න එපා !!! "

"හරි හරි මහත්තයා.. පොඩ්ඩක් ඉන්නකෝ සර්..... මම මෙයාට කියන්නම්.. මම කපන්නම් සර්ගේ කොන්ඩේ.. මෙන්ඩිස් උඹ පොඩ්ඩක් හිටහන්.." ස්ටැන්ලි අයියා සමන්තව අහකට කරමින් කීවේය.

"නෑ කමක් නෑ මූ කපපු දෙන්.. හැබැයි මුට කියපන් මම කියපු විදියට කපන්න කියලා.." ගමනායක දුම් වැටිය දල්වාගෙනම පුටුවේ වාඩිවෙමින් පැවසුවේය..

ස්ටැන්ලි අයියා සමන්තව පසෙකට ඇදගෙන හිමින් හඬින් නමුත් අවධාරනාත්මකව ඔහුව ඇමතුවේය.

"මේ බූරුවෝ!"

"මේ අහපන්"

"මේ මහත්තයා ලේසි පාසු පුතයෙක් නෙමෙයි"

"උඹ පණ්ඩිතයෙක් වෙන්නේ නැතුව කියපු විදියට කොන්ඩේ කපහන්!"

සමන්ත තවමත් පුපුරු ගහන සිය කම්මුල අතගාමින් නැවතත් සුදු රෙද්ද ගෙන ගමනායකගේ ගෙල වටා දැවටුවේය.. කතා නැතුවම හේ ගමනායකගේ කොණ්ඩය පිටිපසින් කොට කිරීමට පටන් ගත්තේය..

ගමනායකගේ හුස්ම ගැනීමේ සීග්‍රතාවය ක්‍රමයෙන් අඩුවී ඔහු සන්සුන් වූ බවක් පෙන්වූයේය..

"මල්ලි.." පෙරට වඩා සන්සුන් ස්වරයෙන් ඔහු සමන්ත ඇමතුවේය..

"මහත්තයා.."

"මල්ලි කොහෙද ගම ?"  ඔහු සමන්තව කතාවට අල්ලාගන්නා ස්වරූපයෙන් ඇසුවේය..

"මම කළුතර කිට්ටුව මහත්තයා.."

"ආ එහෙමද.. මමත් කාලයක් කළුතර පැත්තේ හිටියා.. පොඩි වැඩ වගයකට.. "

ගමනායකට සැබවින්ම තමා කලින් කෝප ගැනීම ගැන දුකක් පසුතැවීමක් ඇති වී තිබුණි. ඒ නිසයි ඔහු බලෙන්ම සමන්ත සමග සතුටු සාමිච්චියේ යෙදෙන්නට උත්සහ කලේ..

"මල්ලි ගණන් ගන්න එපා බං.. මටත් තද වුණා ඉතින්.. උඹ පණ්ඩිතකම් කියවන්න ආවා නේ මෙතන.." ගමනායක පැවසුවේ අවංකව සමාව ඉල්ලන ස්වරයෙන්ය..

ගමනායක මෙලෙස සමාව ඉල්ලනවා පසෙක සිටි ස්ටැන්ලි අයියා බලන් හිටියේ පුදුමයෙන් කට ඇරගෙනය !!

"මට සමාවෙන්න මහත්තයා කට කියෝගෙන ආවට.." තමාද පොඩ්ඩක් පණ්ඩිත වූ බව පිළිගත් සමන්තද පැවසුවේය..

ප්‍රථම වතාවට ගමනායක ඔහු වෙත සිනහවක් පෑවේය..

ගමනායක හිනා වෙනවා දුටු ස්ටැන්ලි අයියාට කලන්තේ නොදැම්මා පමණි !!!

ස්ටැන්ලි අයියා හිටියේ මෙන්ඩිස්ගේ කොණ්ඩය කපා අහවර කොට ඔහුට තෙල් මසාජ් එකක් දමමින්ය.. මෙන්ඩිස් හිටියේ තෙල් මසාජයේ ආශ්වාදය උපරිමටම විඳිමින් ස්ටැන්ලි අයියාගේ අත් ඔහුව ගෙන යන දිසාවට ඔලුව කරකවමිනි.

මේ අතර සමන්ත හනි හනිකට ගමනායකගේ කොණ්ඩය බින්දුවටම කොටකරමින් සිටියේය. ගමනායකගේ කොණ්ඩය කොටවනවත් සමගම ඔහුගේ හිසේ ගෙල පිටුපස කෙටූ පච්චයක් ටිකෙන් ටික මතුවීමට පටන් ගත්තේය.. පච්චයේ හැටියට නම් එය කාලයකට කලින් කෙටූවක් බව සමන්තට සිතුණි.

පච්චය උඩින් වැවී තිබුණු කොණ්ඩය කොට කරමින් සමන්තට නැවතත් තමන්ගේ පුරුදු කතා බහ පටන් ගැනුනේ ඉබේටම වගේය. සමන්ත ස්වාභාවයෙන්ම කුලුපගු ලෙස කතාබහ කරන තරුණයෙකි.

"ලස්සන පච්චයක් තියෙන්නේ මහත්තයා.. දැන් ගහලා ගොඩක් කල්ද..."

මේ වනවිට ගමනායක හිටියේ සන්සුන් ලීලාවෙන් නිසා ඔහු ඊට පිළිතුරු බැන්දේය.

"දන්නේ නැද්ද මල්ලී.. තරුණ කාලේ කරපු ගොන් වැඩ තමයි.. හෙහ් හෙහ් හෙහ්.. "


ගමනායකගේ පච්චය උඩින් වැවී තිබුණු කොණ්ඩය සමන්තගේ කතුරු පහරවල්වලට හසුව කෙමෙන් කෙමෙන් මැකී ගොස් පච්චය ඉතා පැහැදිලිව සමන්තට පෙනෙන්නට විය.. එය දකිනාවත් සමගම සමන්ත එක් වරම හොල්මනක් දුටුවාක් මෙන් ගල් ගැසී ගියේය.. හොඳ වෙලාවට ගමනායක ඒ වනවිට සිටියේ බෙල්ල පිටුපස කොණ්ඩය කැපීමට පහසු වන ලෙස ඔලුව බිමට හරවාගෙනය ! නැති නම් සමන්තගේ ගල් ගැසුණු මුහුණ ඔහුට පෙනෙන්නට තිබුණි.

ගමනායකගේ  පච්චය අතින් ඇල්ලු සමන්තගේ ඇඟ පුරා එකවරම විදුලියක් දිවගියේය ! 1985 වසරේ ගාල්ල ජනතා බාබර්ස් හි කොණ්ඩය කපමින් සිටි සමන්ත , ඒ විදුලිය දිගේ තමන්ගේ ළමා කාලයට , එනම් 1972 වසරේ බුලත්සිංහල ගම්මානයට මනසින් ඇදී ගියේය..

.....................................................................


1972 වර්ෂයේ සති අන්තයේ දිනයක දීප්තිමත් උදෑසනකි.

සමන්ත සහ ඔහුගේ වැඩිමහල් සොහොයුරු සුනිල් ඔවුන්ගේ වත්තේ කොනකට වී සිටියේ බෝල ගසමින්ය. ඔට්ටපාළු බෝලයකුත් , ලෑලි කෑල්ලකින් කපාගත් පිත්තකුත් ඔවුන්ගේ ආම්පන්න විය.

අවුරුදු 12ක් වයසැති වූ සමන්ත සහ අවුරුදු 20ක් වයසැති වූ සුනිල් අතර වයස පරතරය තරමක් වැඩි වූවත් , සුනිල් ඉලංදාරී වයසක පසු වූවත් ඔහු නිතරම තමන්ගේ මල්ලි සමන්ත සමගම පන්දු කෙළියට බෑ නොකියා එකතු විය. මෙය කෙළිලොල් සමන්තට මහත් අස්වැසිල්ලකි ! බහුතරයක් සහෝදරයන් අතර තිබෙන්නාක් මෙන් සමන්ත සහ සුනිල් අතරද පැවතියේ ඉතාමත්ම සමීප සබදතාවයකි. සමන්තගේ ලෝකයේ වීරයා ඔහුගේ අයියා විය.

ඊට එක හේතුවක් වූයේ අහිංසක සන්සුන් සමන්තට වඩා සම්පූර්ණයෙන්ම වෙනස් වූ ඔහුගේ අයියා සුනිල් , නාහෙට අහන්නේ නැති කුකුල් කේන්තිකාරයෙක් වීමයි ! සුළු බහින් බස් වීමකදී පවා අතපය ඔසවා තමන්ගේ සතුරන්ට පහර දීමට සුනිල් පසුබට නොවීය. මේ හේතුව නිසා සුනිල්ට ගමේ කොලු ගැටවුන් අතර යම් පිළිගැනීමක් තිබුණු අතර සුනිල්ගේ මල්ලි වීම නිසා සමන්තටද ඒ පිළිගැනීමෙන් කොටසක් නිතැතින්ම හිමි විය.

නමුත් ගොවියෙක් මෙන්ම ගමේ වැදගත් මිනිහෙක්ද වූ සුනිල් ගේ සහ සමන්තගේ තාත්තා නම්  තම පුතාගේ මේ කුකුල් කේන්ති ගතියට එතරම කැමැත්තක් දැක්වූයේ නැත..

"උඹ කවදා හරි හොඳ හෝටලේකින් කනවා ඔය හොස්ස ලගින් මැස්සා යන්න බැරි කම නිසා.. "

තාත්තා මෙලෙස සුනිල්ට දෙස් දෙවුල් තිබ්බේ ඔහු කළුතර නගරයේ පැවති සංගීත සංදර්ශනයක් අතරතුර ඇති කරගත් ගැටුමක් ගැන ගෙදරට ආරංචි වීමෙන් පසුවයි. සංගීතයට ප්‍රිය කල සුනිල් තම මිතුරන් සමග සංගීත සංදර්ශන නැරබීමට යාම පුරුද්දක් කරගෙන තිබ්බේය. එකල දැන් මෙන් සංගීත සංදර්ශන සුලභ නොවූවත් 70 දශකය යනු ලංකාවේ කණ්ඩායම් සංගීතයේ පිබිදීමක් ඇතිවූ කාල වකවානුවක් විය. කළුතර නගරයේ සිංහල අලුත් අවුරුද්ද සමරමින් පැවතුනු සංගීත සංදර්ශනය නරඹන්නට සුනිල් සිය මිතුරන් සමග ගියේ මේ නිසායි.

එහිදී බීමත්ව හැසිරුණු තවත් තරුණ කණ්ඩායමක් සමග සුනිල්ගේ මිතුරු කණ්ඩායම ගැටුමක් ඇති කරගත් බවත් , සුනිල් අතින් එක් තරුණයෙක් හොඳටම ගුටි කෑ බවත් ගම පුරා ප්‍රචලිත වීමට වැඩි කලක් ගත නොවීය. කෙතරම් ද යත් සුනිල් එම තරුණයාට ඔහුගේ කටේ දතක් ගැලවෙන්නට පයින් පහරක් ද දී ඇත !

මේ බව සැලවූ විගසම තාත්තා සුනිල්ට හොඳටම බැන වැදුනේ ඔහුගේ කලහකාරී ගති ගුණ ගැන විවේචනය කරමින්ය.

නමුත් සුනිල් නොවේ එය කනකට ගත්තේ !

සමන්ත දිවවිත් දැමූ පන්දුවට සුනිල් වැරෙන් පහරක් එල්ල කළේය...

"ලොකු පුතේ.."

"මෙහෙ එනවා..."

ඒ අම්මා ගෙදර සිට සුනිල් අමතන ශබ්දයයි.

"ඇයි අම්මේ..." සුනිල් පිත්තත් රැගෙන කුස්සිය දෙසට ගියේය . සමන්ත ද ඔහු පසු පසින්මයි.

"පුතේ හන්දියේ කඩේට ගිහිං ආරියදාස මුදලාලිගෙන් සල්ලි වගයක් තියෙනවා.. ඉල්ලගෙන වරෙන්.. අපි කඩේට දාපු බඩු වගේකට මට එන්න තියෙන සල්ලි.. මුදලාලිට කියනවා මම කිව්වා කියලා , එයා දන්නවා.."

"හරි.."

කෙතරම් නාහෙට අහන්නේ නැති එකා වුණත් සුනිල් අම්මාට කීකරුය. පිත්ත විසිකොට කමිසයක් ඇඟලා ගත් ඔහු යාමට පිටත් විය. සමන්තද ඔහු පසු පස්සෙන් වැටුණේය.

"මේ.. උඹ සතයක් වත් යටි මඩි ගහගන්නවා එහෙම නෙමෙයි.. මම ගණන් හිලව් ඔක්කොම කතා කරගෙන ඉන්නේ මුදලාලි එක්ක.. " සුනිල් කවදාවත් හොර බොරු කරනා ළමයෙක් නොවන බව දන්නා මුත් අම්මා එසේ පැවසුවේ විහිලුවට මෙන්ය.

"යටි මඩි ගහන්නේ නෑ , සිකරට් ටින් එකක් විතර ගන්නවා මම... " සුනිල් නිවස දිහා බලාගෙන අම්මාට බෙරිහන් දුන්නේ හිනා වෙන ගමන්ය..

"ආ.. වරෙන්කො උඹ අද ගෙදර.." අම්මා සුනිල්ට තරවටු කලේ සුරතලයටය.

සුනිල් සහ සමන්ත හෙමින් ගමනින් හන්දිය වෙත ලඟා විය. සති අග දිනයක් නිසාත් පොළ පැවැත්වුණු නිසාත් විවිධ වැඩ කටයුතු සඳහා පැමිණි ජනයාගෙන් බුලත්සිංහල හන්දිය පිරි තිබුනි. කඩමණ්ඩියේ කොනේම තිබූ ආරියදාස මුදලාලිගේ කඩය වෙත අයියා මලෝ දෙන්නා පිය නැගුවේ හෙමින් ගමනින් ය..

එක්වරම වීදියේ මිනිසුන් අතරින් මතුවුණු කණ්ඩායමක් සුනිල් සහ සමන්ත ඉදිරියට පැමිණියහ !

"මූ නේද මිනිහා??" සුනිල්ගේ කමිසයෙන් අල්ලාගත් එකෙක් තවෙකෙක්ගෙන් විමසීය.. දෙවැන්නා තට්ටය ගාගත් අවුරුදු 30ක පමණ මිනිසෙකි..

"ඔව් ඔව්... මූ තමයි.." තට්ටයා පැවසුයේ කෝපයෙන් රතුවෙමින්මය..

සුනිල් හනිකට සමන්තව අතින් පැත්තකට තල්ලු කොට දැම්මේය..

සුනිල්ගේ කමිසයෙන් අල්ලාගත් එකාත් , තට්ටයාත් හැරුනුකොට තවත් තිදෙනෙක් සුනිල් වට කරගත්තෝය..

සුනිල් තමාගේ කමිසයෙන් අල්ලාගත් එකාට මුෂ්ටි ප්‍රහාරයක් එල්ලකළේය.. නමුත් පිටුපසින් පැමිණි දෙදෙනෙක් ඔහු හිරකොට අල්ලාගත්තේය.. ඉදිරියෙන් පැමිණි තට්ටයා සුනිල්ට පහර පිට පහර දෙන්නට පටන් ගත්තේය..

"කෝ චන්ඩියා කෝ උඹේ සද්දේ දැන්??????"

"එදා සන්ගීතේදී දාපු පාර්ට් කෝ???"

සුනිල්ට පහරදෙන ගමන් තට්ටයා කෝපයෙන් ගිගුරුවේය!

සමන්ත අයියා බේරාගැනීමට මැද්දට පැනීමට උත්සහකල නමුත් අවුරුදු 12ක කොලු ගැටයෙකුට වැඩුණු මිනිසුන් පස් දෙනෙක් සමග පොර බැදීමට නොහැක. එකෙක්ගේ පා පහරින් කුඩා සමන්ත පැත්තකට විසි විය.

"ආ.. ඉඳා.. කැරි වේසිගෙ පුතා.." තට්ටයා සුනිල්ට පහර පිට පහර දුන්නේය.  සුනිල්ගේ ඇඟේ එල්ලීගෙන සිටි අනිත් දෙදෙනා නිසා ඔහුට හෙළවීමට වත් අමාරු විය.

මුළු නගරයම මේ වන විය මේ ගැටුම බලාගෙන හිටියත් ඒ අතරින් කිසිකෙනෙකු සුනිල්ගේ සහයට ඉදිරිපත් නොවීය.

"මේ කළුතර ගුණවර්ධන ඇමතිතුමාගේ ගාර්ඩ් ලා.. පැත්තකට වෙලා හිටහල්ලා.."

හන්දියේ සිටි තරමක චන්ඩියෙකු වූ මාටින් අයියා රණ්ඩුව බේරීමට මැද්දට පැනීමට සැරසුණු කීප දෙනෙකුට මුමුණනු ඇසුනි..

කුඩා සමන්ත නොනවත්වාම තමාගේ අයියා දෙසට දිව ගියත් ඒ සැම විටම එල්ල වුනු පා පහරවල් වලින් ඔහු එලියට විසිවී ගියේය...

වියරු තට්ටයා දිගටම සුනිල්ට අතින් පයින් පහර දෙමින් සිටී.. ඔහුගේ එක අතක මලකඩ පාට නකල් ඩස්ටරයක් ද විය.. මේ වන විට තවදුරටත් පහරකා කෙලින් සිටගත නොහැකි වූ සුනිල් බිමට ඇදගෙන වැටුණේය.. ඔහු අල්ලාගෙන සිටි දෙදෙනා ද ඔහු අත හැර සුනිල්ට පයින් පහර දීමට පටන් ගත්හ..

මද වෙලාවක් මේසේ පහර දුන් පිරිස තට්ටයාගේ විධානයත් සමග පසෙකට විය.

"කෝ අහක් වෙයල්ලා.. පොඩ්ඩක් නවත්තහල්ලා.."

සිය සගයන් පසෙකට කරමින් තට්ටයා කෑගැසුවේය..

සුනිල් ලේ වැකුණු ශරීරයෙන් යුතුව පිරිස මැද වැටී සිටියේය.. තට්ටයාගේ නකල් ඩස්ටර ප්‍රහාර වලින් ඔහුගේ මුහුණ සම්පූර්ණයෙන් පාහේ විනාශ වී තිබුණි..

සමන්ත නැවත වතාවක් සිය අයියා ලඟට දිව ආවේය.. මෙවර ඔහුට පා පහර දෙනවා වෙනුවට එකෙක් සමන්තව සිය දෑතට සිර කොට ගත්තේය..

තට්ටයා තමන්ගේ අතේ තිබුණු නකල් ඩස්ටරය සගයෙකු දෙසට විසිකොට.. සිය ඉණේ ගසා සිටි පිස්තෝලය එලියට ඇද ගත්තේය!

වටවී බලාසිටි මිනිසුන් සියල්ලෝම බයෙන් තැති ගැන්වී බලාගෙන සිටියහ..

"මේ අහගනිල්ලා..."

තට්ටයා පිස්තෝලය සැමටම පෙනෙන්නට ඉහලට ඔසවමින් පැවසුවේය..

"තොපි එකෙක් හරි මේ ගැන පොලිසියට ගිහිං තිබුනොත්.. උඹලට වෙන්නෙත් මෙන්න මුට වෙච්ච දේ තමයි.."

පිස්තෝලය බිම වැටී සිටි සුනිල් දෙස මෑනු තට්ටයා

"ඩෝo"

"ඩෝo"

"ඩෝo"

උණ්ඩ තුනක් සුනිල්ගේ හිස හරහා යැවීය..

වටවී මෙය බලාසිටි මිනිසුන් ගැහැණුන් සියල්ලම මරහඬ දෙමින් සමහරු කෑගසා අඩමින් හිස් ලූ ලූ අත දිව යාමට පටන් ගත්හ!!!!

තට්ටයාගේ සගයන් සිව් දෙනාම මෙය අපේක්ෂා නොකළ සෙයකි ! සමන්ත හිර කරගෙන සිටි එකා ඔහුව පසකට තල්ලු කොට තට්ටයා වෙතට දිව ගියේය !

"ඒ ගමයා.. උඹට පිස්සුද මිනිහෝ.." ඔහු තට්ටයා අතින් පිස්තෝලය උදුරාගනිමින් පැවසීය..

"යකෝ මූට සද්දයක් දානවා කියලා විතරනේ ආවේ.. මොකද්ද මේ කලේ???????"

"වරෙන් මෙතනින් මාරු වෙමු විගහට.. ඇන්ටා ජීප් එක ගනින් !!!! "


තට්ටයාගේ පිරිස එතනින් ඉවත් වීමට පටන් ගත්හ.. පසෙකින් බිම වැටී සිටි පුංචි සමන්ත ඉකි ගසමින් තම සහෝදරයාගේ ලේ වැකුණු මල සිරුර දෙස බලාගෙන සිටියේය..

තම පිරිස එතනින් ඉවතට දිව යාමට පටන් ගත් නමුත් තට්ටයා පුංචි සමන්ත දෙස බලාගෙනම සිටියේය. සමන්ත දෙසට හෙමින් හෙමින් ඇවිදගෙන ආ ඔහු , සුනිල්ගේ මල සිරුර උඩින් පැන , සමන්ත ළඟටම විත් බිම ඇන තියාගත්තේය.

එක මොහොතකට ඔවුන්ගේ ඇස් එකිනෙකා වෙත යොමු විය. තට්ටයාගේ කෝපයෙන් වියරු වූ ඇස් පුංචි සමන්තගේ කඳුළු පිරුණු ඇස් දෙස බලාගෙන සිටියේය.. සුනිල්ගේ ලේ තැවරුණු සිය දකුණු අතින් ඔහු සමන්තගේ ඔලුව අතගා කටකොනකින් වියරු සිනාවක් පෑවේය..

ඔහුගේ කටේ එක දතක් හිස් විය..

අනිත් පැත්ත හැරුණු තට්ටයා තම සගයන් දෙසට ඇවිද යන්නට විය..

ඔහුගේ හිස පිටුපස බෙල්ල දෙසට වන්නට තිබුනේ පච්චයකි.

තමාට පිටුපස හරවාගෙන ඇවිදගෙන යන තට්ටයා දෙස සමන්ත බලාගෙන සිටියේය.

"මම කවදාවත් පච්චයක් ගහන්නේ නෑ.. උඹ දන්නවද ඇයි කියලා??" දිනක් සුනිල් සමන්තට පැවසු ආකාරය ඔහුගේ දෙසවන රැව් දුනි.

"ඒ ඇයි අයියේ..??"

"ඇයි බන් වලියකට ගියාම ඒකෙන් අපිව ලේසියෙන් මතක තියාගන්න පුළුවන් නේ....."

" ........මතක තියාගන්න පුළුවන් නේ....."

" ........මතක තියාගන්න පුළුවන් නේ....."

" ........මතක තියාගන්න පුළුවන් නේ....."


තට්ටයාගේ හිස පිටුපස පැහැදිලිව කොටා තිබුණු පච්චය පුංචි සමන්ත හොඳින්ම මතක තබා ගැනීමට උත්සහ කළේය..

ඒ කොටා තිබුනේ කාර්ඩ් කුට්ටමේ ඉස්කෝප්ප ආසියාගේ රූපයකි..


.....................................................................


ගමනායකගේ බෙල්ලේ පිටුපස කොටා තිබුනේ කාර්ඩ් කුට්ටමේ ඉස්කෝප්ප ආසියාගේ රූපයකි...

සමන්තගේ ස්ථාවර දෑත් උණ හැදුනාක් මෙන් වෙවුලන්නට විය. ඔලුව කැරකෙන ගතිය කෙතරම් වී ද යත් ඔහුට වමනය යාමට මෙන් ආවේය. කටහඬ ද වෙවුලන්නට විය.. නමුත් ඔහු ඒ බවක් නොපෙන්වා කොණ්ඩය කැපීම අවසන් කළේය..

"මහත්තයා හරි.. මේ ගාන හොඳයි ද.." තමා සතුව තිබූ සියලුම ශක්තිය එකතු කොටගත් සමන්ත එසේ විමසුවේ ගමනායකට වෙනසක් නොපෙන්වීමට පුළුවන්තරම් උත්සහයක් දරමිනුයි.

ගමනායක කන්නාඩියෙන් සිය හැඩ බැලුවේය.

"මේ ගාන හොඳයි.. මල්ලි.. මගේ රැවුලත් කපාගන්න ඕනේ.. ෆුල් ෂේව්.. "

"විගහට කරමු මට පන්සලට යන්නත් තියෙනවා.."

"හරි මහත්තයා.. පොඩ්ඩක් ඉන්න මම බඩු ටික අරන් එන්නම් ටක් ගාලා.."

වෙවුලන දෙපයින් සමන්ත සැලූනය පිටිපස ඇති ගබඩා කාමරයට ගියේ දැලි පිහිය ඇතුළු සිය බඩු බාහිරාදිය රැගෙන එන මුවාවෙන්ය.

කාමරයට ගිය විගසම සමන්ත දිග සුසුමක් පිටු කොට හයියෙන් හුස්ම ගැනීමට පටන් ගත්තේය !  මේ ඉන්නේ අවුරුදු දහතුනකට පෙර තමන්ගේ එකම අයියා මරා දැමූ නමක් ගමක් නොදත් තට්ටයා ද??? ඔහුගේ පච්චය නම් එමමයි.. එය සමන්තට විශ්වාසය.. නමුත් එකම පච්චය තියෙන මිනිස්සු ගොඩක් ඉන්න බැරිද ?? තව මොනවද විස්තර තියෙන්නේ ?? බොහෝවිට තම සහෝදරයාගේ පහරදීමෙන් කළුතර සංගීත සංදර්ශනයේදී ඔහුට අහිමි වූවා යයි සිතිය හැකි දතක් තට්ටයාගේ කට කොනේ හිස්ව තිබු බව සමන්තට මතකය.. නමුත් ගමනායකගේ කට ගැන විශේෂ අවාධනයක් යොමු කිරීමට ඔහුට අවස්ථාවක් ලැබුනේ නැත. අනික දත් නම් පුරවන්නටත් පුළුවන් නේ... අනෙක් අතට ගතහොත් මේ ඉන්නේ සුනිල් මරාදැමූ පාපතර මිනීමරුවාම නම් , මොහුව මේ ලෙස අල්ලාගැනීමට සමන්තට ආයේ නම් මේ කපේට අවස්ථාවක් නොලැබෙනු ඇත!

කරන්නේ කුමක්ද යයි සිතාගැනීමට නොහැකි වූ සමන්ත ගබඩා කාමරය තුල වේගයෙන් ඉහල පහල ඇවිදීමට පටන් ගත්තේය..

ඈතින් ස්ටැන්ලි අයියාගේ කටහඬ ඇසුනි..

"ඉන්න ගමනායක මහත්තයා මම බලන්නම්..."

".. ඕයි සමන්ත මොකද්ද යකෝ කරන්නේ.. අර මිනිහව ආයෙත් මල පන්න ගන්න ද හදන්නේ ?? විගහට ඔය බඩු ටික අරන් ගිහිං උගේ රැවුල කපහන් !!! " ස්ටැන්ලි අයියා සමන්තට ගෙරෙව්වේ කෝපයටත් වඩා බයෙන් වාගේය.

මේ අත්බූත මිනිහා ගැන දෙයක් දැනගැනීමට අවසන් අවස්ථාව මෙයයි , සමන්ත ස්ටැන්ලි අයියා දෙස බලන ගමන් සිතුවේය.

"ස්ටැන්ලි අයියේ.."

"කව්ද අයියේ ඒ මිනිහා ??"

"මිනිහා තදයෙක් ද??"

"තදයෙක් නෙමෙයි යකෝ තදබදයක් තනිකර !"

"මිනිහට තමයි ගමනායක කියන්නේ.."

"ඉස්සරම කළුතර ගුණවර්ධන ඇමතිතුමා ගාව වැඩ කලේ.."

"කතාවේ හැටියට නම් මිනිහා කීප දෙනෙක්වම එලොව යවලා තියෙනවා.."

"හැබැයි ඇමතිතුමාගේ  පවර් නිසා මිනිහට කවුරුත් මුකුත් කලේ නෑ ලු.."

"ඉස්සර යකෙක් වගේ මිනිහෙක් ඕකා.. දැන් ඔය පොඩ්ඩක් හොඳ වෙලා.."

"ඉස්සර එහෙම උඹ ඔය වගේ කොන්ඩේ බාගෙට කැපුවා නම් ඌ උඹේ ලේ බොනවා.."

"ඌ උඹත් එක්ක හිනා වුනාම මට ඇස් දෙක අදහගන්න බැරි වුනා යකෝ!!!!"


ස්ටැන්ලි අයියාගේ පිළිතුරු සමන්ත අසාගෙන සිටියේ සිය හොඳම දැලි පිහිය අරගෙන එය හම් පටියේ අතුල්ලන ගමන්..

"කරස් බරස්"

"කරස් බරස්"

"ස්ටැන්ලි අයියේ.."

"මහත්තයට පොඩ්ඩක් ඉන්න කියහන්.."

"මම මේ දැලි පිහිය මුවහත් කරන් එන්නම්..."

හරි හරි කියන්නාක් මෙන් ඔලුව වැනු ස්ටැන්ලි අයියා ගබඩා කාමරෙන් එලියට ගියේ "මහත්තයා විනාඩියක් ඉන්න ගෝලයා දැලි පිහිය මුවහත් කරනවා" කියමිනි.

නොබෝ වෙලාවකින් සමන්ත ගබඩා කාමරෙන් එලියට ආවේ දැලි පිහියත් , සබන් සහ බුරුසුවත් රැගෙනය.

දැලි පිහිය දිග ඇරගත් සමන්ත ගමනායකගේ පිටුපසට විත් සිට ගත්තේය. කන්නාඩියෙන් තමන්ගේ හැඩ බලමින් සිටි ගමනායක සිටියේ වෙනම ලෝකයකය..

"මල්ලි.. ෆුල් ෂේව් කරලා දාන්න.."

දැලි පිහිය අතට ගෙන තමන්ගේ පිටුපසින් සිටිනා සමන්තට ගමනායක පැවසුවේය..

"හරි මහත්තයා.. මුලින් කතුරෙන් කපලා.. පස්සේ පිහියෙන් ගාමු.." දැලි පිහිය ඉණේ ගසාගත් සමන්ත කතුර ගෙන ගමනායක ගේ දිගට වැවී තිබුන රැවුල කොට කිරීමට පටන් ගත්තේය..

"චිස්.."

"චිස්.."

"චිස්.."

හඬින් රැවුල් රොද කැපී ගමනායක ගේ කර වටා තිබුණු රෙද්ද උඩට වැටුනේය.

"දැන් පිහියෙන් කපමු මහත්තයා"

සමන්ත බුරුසුව ගෙන ගමනායකගේ ගෙලේ සහ මුහුණේ සබන් ගෑමට පටන් ගත්තේය.

"ඉක්මන් කරහන් මල්ලි මට තව විනාඩි දහයෙන් පන්සලේ ඉන්න තියෙනවා"

"මම මේ අහන්නමයි හිටියේ , මහත්තයා මොකෝ මේ තකහනියක් පන්සලට යන්නේ ???" එහෙම ඇහුවේ මෙන්ඩිස් ගේ මසාජ් එකේ අවසාන හරිය කරමින් සිටි ස්ටැන්ලි අයියා..

සමන්ත සබන් ගෑම අවසන් කොට දැලි පිහිය අතට ගත්තේය. වම් අත ගමනායකගේ උරහිස උඩින් තැබූ සමන්ත සිය දකුණු අතින් දැලි පිහිය ගෙන එය තිරස් අතට අල්ලාගෙන ගමනායකගේ උගුරු දණ්ඩ දෙසට සෙමින් ගෙන ගියේය...


"ආ මේ අපේ පුතා ලබන මාසේ විභාගයක් ලියනවනේ.. ඒකට බෝධි පූජාවක් තියන්න.. ලොකු හාමුදුරුවෝ ඉන්නවා කිව්වේ උදේ වරුවේ විතරයි ඒක නිසා විගහට යන්න ඕනේ.. නැත්තම් හරි අමාරුයි නේ අල්ලගන්න.."

ගමනායක පිළිතුරු දුන්නේ ස්ටැන්ලි අයියා දෙස බලන ගමන්ය..

ඔහුගේ ගෙල දිගේ ඉහලට මාන බලමින් සිටි සමන්තගේ පිහිය ඒ ඇසෙනවාත් සමගම මදකට නතර විය....


"අනේ වාසනාවන්!! දැන් කීයද මහත්තයෝ පුතාට වයස .. ? ගොඩක් පොඩිද ?"

"හෙහ් හෙහ්.. දැන් අවුරුදු දහයක් වෙනවනේ.. පොඩිමත් නෑ.."

සිය දරුවා ගැන විමසත්ම ගමනායකට මද සිනහවක් පහල විය. ඒත් සමගම ඔහුගේ කට කොනකින් දිලිසෙන රත්තරන් දත සමන්ත දුටුවේය.

"නෝනයි ලමයයි දෙන්නා එළියේ කාර් එකේ.. මම කොන්ඩේ කපන් එනකන් ඉන්නවා..."

"නෝනයි ලමයයි"

"නෝනයි ලමයයි"

"...පොඩිමත් නෑ..."

"...පොඩිමත් නෑ..."

"ඔන්න එහෙනම් කැපුවා මහත්තයා..."

සමන්ත විමසුවේ මද සිනහවක් සමගය..

"කපන්න මල්ලි..."

"චස්!"



සුදු රෙද්ද හරහා රතු ලේ පහරක් ඇදී ගියේය !


.....................................................................


"ජර බරාස්" හඬින් ජනතා බාබර්හි සැලුන් දොරපලු දෙක දෙපසට විවෘත වුණේය. එතුලින් එලියට ආවේ අත් දෙකේ උණුසුම් රුධිරය පෙරාගත් සමන්තයි. සැලූනය ඇතුලෙන් ස්ටැන්ලි අයියා සහ මෙන්ඩිස් විලාප දෙන ශබ්දය ඇසුනි..

සන්සුන් ගමනින් එලියට බට සමන්ත විමර්ශනශීලී දෑසින් වටපිට බැලුවේය. නුදුරෙන් නවතා තිබුණු බොක්ස් ලාන්සර් රථය ඔහුගේ නෙත ගැටුණි..

සන්සුන් ගමනින් ඒ දෙස ඇවිදගෙන ගිය ඔහුට දක්නට ලැබුනේ එතුල වාඩි වී සිටි ගැහැණියකුත් අවුරුදු දහයක පමණ පිරිමි දරුවෙකුත්ය.ගමනායකගේ ඉණේ ගසා තිබී උදුරාගත් යතුරු කැරැල්ල නැවතත් සිය සාක්කුවෙන් ගෙන පරීක්ෂා කල සමන්ත එහි තිබුණු මිට්සුබිශී ලකුණු සැක හැර තහවුරු කරගෙන යතුරු කැරැල්ල අහකට විසි කළේය..

එදා රස්නේ දවසක් බැවින් කාර් එකේ සිටි වුන් හිටියේ ජනෙල් සහ දොරවල් ඇරගෙනයි.

හෙමින් ගමනින් කාරය වෙත එන තරුණයා දෙස කාරය සිටි තුල ගැහැණිය බලාගෙන සිටියේ සැක සහගත බැල්මකිනි. ඔහු ලංවත්ම ඔහුගේ දෑත් තුල වූ රුධියරය දුටු ඈ මරහඩින් බෙරිහන් දුන්නාය ! බෙරිහන් දී සෑම දයාබර අම්මා කෙනෙක්ම කරන්නාක් මෙන් ඈ විගහට දොර ඇරගෙන කාරයෙන් බැස සිය දරුවා තුරුලට ගත්තේ සමන්තගෙන් ඔහු ආරක්ෂා කරගැනීමටයි.

නමුත් ඒ වෙනකොට කාරය වෙත ළඟාවී සිටි සමන්ත අම්මා ඉවතට තල්ලු කොට දමා, දරුවා තම දෑතට ගත්තේය.

බයවී සිටි දරුවා කිසිත් නොකියා බයෙන් ගැහෙමින් සිටියේය.

දරුවා ඔසවාගත් සමන්ත ඔහුව කාරයේ බොනට් එක මත වාඩි කෙරෙව්වේය.


"කව්රුත් නැද්දෝ.. කව්රුත් නැද්දෝ..." මේ වනවිට දරුවාගේ අම්මා වටේ පිටේ මිනිසුන්ගේ උදව් ඉල්ලා කෑගැසීමට පටන් ගෙන තිබුණි.

ඒ කිසිත් ගැන අවධානය යොමු නොකළ සමන්ත දරුවාගේ කම්මුල් මත සිය රුධිරයෙන් වැකුණු අත් දෙක තැබුවේය.

ඉන්පසු බියෙන් ගැහෙන දරුවාගේ මුහුණ දෙසට ලංවූ ඔහු..

දරුවාගේ නළල මත හාදුවක් තැබුවේය...

ඉන්පසු අනිත් පැත්ත හැරුණු සමන්ත හෙමින් ඇවිදගෙන ගියේ තමා දෙසට පොලු මුගුරු ඔසාවාගෙන එන ජන ප්‍රවාහය බිඳක්වත් මායිම් නොකරය...


- රකිත චන්දුල ධර්මසේන -